Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1931, Síða 21

iðunn
Slitur um íslenzka höfunda.
119
og fánýtum dygðum. Og steinþróin, |)ar sem Oddur
hvílir í Berurjóðri, er sígild táknmynd þess sannleiika,
að enginn fær sál sína flúið, þótt öll lönd hieims-
kringlunnar séu lögð undir fót. Og Jró er markverðasta
einkennið petta, að höfundurinn stendur fyrir ofan og
utan. Ástríður Odds eru hians ástriður, en þær hafa
þegar verið í deiglunni, skapið er sýrt íhugun, hitasótt.
barnasjúkdómanna er um garð gengin.
II.
Þótt mér þyki ávalt hentugt fyrir sálarheill mína að*
hafa fornsögurnar við höndina, |rá er pó sérstök ástæða
til þess, að ég hefi þráð þær undanfarna daga. Ég fæ
ekki losað úr huga mér áhrifin af einnar nætur setu
tyrir skömmu yfir kvæðabók Davíðs Stefánssonar. Þetta
®r hinn rnesti galdramaður. Og ég þrái svaladrykk eftir
svæluna við seiðinn. Enginn maður særir fram aðrar
éins kynjamyndir á tungu vorri eins og Davíð, enginn
'ýsir eins margbreytilegum skapsmunum, enginn fremur
ahnað eins ofbeldi á sjálfum sér við að breyta dutl-
uhgum í ástríðu. Hann hefir ort mörg kvæði, sem að-
fögrum [)okka og mýkt standa ef til vill flestu framar
a islenzku, en samt verður ekki komist undan að segja,
að hitasóttin sé aðaleinkenni kveðskaparins. Jafnvel í
»hetjukvæðum“ hans kennir ástríðuhrópanna meira en
afls og þunga. Davíð Stefánsson þjáist svo oft af sálar-
luugnabólgu á níunda degi. Hann er i stöðugri andlegri
hfshættu staddur í hræðilegum krisis hitasóttarinnar..
Væri ég læknir hans, myndi ég ráðleggja honurn þrjá.
&hamta af Stephani G. á dag.
Vitaskuld skal við það kannast, að þetta er einhliða
öóniur um þennan hæfileikaríka Ijóðamann, en hann
ar samt réttur, það sem hann nær. Og hvað sem því.