Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1931, Síða 35

IÐUNN
Liðsauki.
133
stólinn kvöldið, sem Franz sagði honum, að þau Ida
væru trúlofuð. Hann hafði aldrei skilið, að það borgaði
sig að kvænast í hjágötu, það leiddi venjuLega til meiri
bjórdrykkju og dvalar í tígulsteinahúsunum í Tegel.
Það stóð einhvern veginn svoleiðis á því, að flestir
fangarnir þar voru heimilisfeður úr Neukölln og öðrum
slíkum hjágatnahverfum. Hann stakk þess vegna upp á
því í grandaleysi við Franz, að hann fengi sér heldur
tneri, og var ekki frá því að láta hann hafa Mettu
gömlu. En frækorn hinnar fáguðu vesturborgar var í
Franz; hann neitaði þessu göfuga tilboði.
Franz og Ida ætluðu að giftast, þrátt fyrir allar lífs-
skoðanir og efnaleysi. Þau voru ung og sterk, kunnu að
synda og danza, og kossar þeirra voru heitir eins og
sólargeislar vesturborgarinnar.
Franz fór að sætta sig við brauðgerðina, hann varð
dugiegur að vinna og safnaði nokkrum skildingum á
viku, sem hann geymdi trúlega og ætlaði til búskapar-
ins. ida og hann sátu á kvöldin hjá Schulze gamla og
^eistu fyrir framan hann himinháar framtíðarhallir um
■dálitla grænmetisverzlun og önnur fyrirtæki. Schulze
gaanla fanst það svo undarlegt að sjá þau svona ham-
Jngjusöm, bara af því að vera saman, að hann varð að
Fölva þrisvar með sjálfum sér til þess að láta ekki sjá
a sér einhver geðbrigði, sem væru ósamboðin gömlum
^jórekli, og þegar Ida strauk honum um bjórkjammana
°g kallaði hann tengdapabba sinn, rauk hann rausandi
a dyr, staulaðist út í hesthúsið og lét aukahnefa af
höfrutm í .stallinn hjá Mettu. En svo rak hann hnefann í
tendina á henni til þess að láta hana skilja, að hann
ekki að hygla henni, heldur væri hún svo græn-
horuð og grábölvuð, að hann mætti til með að henda
Þessu í hana.
■ðunn XV.

9