Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1931, Qupperneq 36

134
Liðsauki.
IÐUNN
En ef Franz og Ida hafa hugsað, að peim kæmi ekki
vesturborgin við, eða að hjágata þeirra væri undanþeg-
in áhrifum hennar, þá voru þau illa svikin. Armur auð-
valdsins nær yfir alla jörðina, og fingur þess eru langir.
Tölur kauphallarinnar hafa pann eiginleika, að þær
])ýða sitt hvað, eftir pvi hvernig þeim er raðað. Þær
geta haft þá þýðingu, að brauðgerðarmenn i hjágötun-
um verði að segja upp sveinum sínum og verksmiðjur
reki 300 stúlkur út á götuna á einni viku. Orð þing-
hússins eru kölluð lög á máli auðvaldsins, en boðorð af
klerkum þess; svo er búinn til úr þessu orðskviður, sem
hljóðar svona: Til þess eru lög, að boðorð séu haldin.
Og þessu er spýtt undir skítugt skinnið á dýrumum í
hjágötunum, eins og þegar fé er bólusett við bráðapest.
Dugi ekki innspýtingin, þá láta veltilbúnir lögregluþjón-
ar skammhleypinga sína segja tjú-tjú, og þá fara ó-
þekkir öreigar til helvítis.
En Franz og Ida vildu giftast, og Franz, sem var
ættaður að vestan, vildi hafa brullaup og bjóða félög-
um sínum. Hann hafði enga atvinnu haft í mánuð, og
Jda ekki í hálfan mánuð. Franz talaði um, hvernig
brullaupinu skyldi haga, hvað ætti að borða og d'rekka
og hverjir ættu að vera boðsgestir. Ida var á móti öllu
þessu ráðabruggi, hún var hjágötubarn og séð í fjár-
málum. Hvaðan hefir þú peninga, atvinnuleysinginn ?
gat hún spurt, og það var ósmekklega sagt af tilvon-
andi brúðtir. Franz þreifaði í tóma vasa sína og hló
aumingjalega eins og votur rakki, þegar hann fann þar
ekkert. Ungu hjónaefnin gengu allan daginn milli for-
stjóra verksimiðjanna og annara, sem deildu út brauð-
inu í hjágötunni, eftir forskriftum mannanna í vestur-
borginni. En þau höfðu ekki verið skráð á finningar-