Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1931, Qupperneq 41

IÐUNN
Liðsauki.
139
Franz heyrði þetta eins og fjarlægan söng. Hún hafði
]>á ekki —
— Ida! hann vafði hana að sér, Ida, á morgun skal
ég útvega okkur peninga, svo við getum byrjað að lifa.
Hún hneig máttlaus í fang honum. Pað er gott, sagði
hún deyflulega; hún var svo svöng og þreytt, að hún
:gat ekki hugsað.
Morguninn eftir hvarf Franz. Hann hélt rakleitt að
litlu pósthúsi í jaðri vesturborgarinnar og gekk par inn.
— Fáðu mér sjóðinn, sagði Franz, fölur og ákveðinn,
'Og snart ennið á póstþjóninum með skammbyssuhlaup-
rnu. Augnabliki síðar steig hann upp í sporvagn með
200 mörk í vasanum.
En nú skeður aftur hið undarlega: Peningar höfðu
týnst. Nú' er af nýju stutt á hnapp í ivesturborginni, og
spánnýir lögregluþjónar, fagrir eins og tinsoldátar,
streyma út yfir borgina, alla leið inn í hjágötuna til
hans Schulze gamla, og taka þar seinasta fundinn hans,
hann Franz, og á honum 200 mörkin. Síðan var ekið
uPp á Alexanderplatz.
Schulze gamli urrar ónotalega að lögregluþjónunum.
Hann er í illu skapi, og nú hefir hann ekki einu sinni
Mettu til að láta það bitna á, en hann lofar því hátíö-
^ga, að hann skuli aldrei framar hirða neitt, sem
hann finnur á götu sinni.