Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1931, Síða 73

IÐUNN
Bylurinn.
171
gæía gæti orðið félögum hans örlaga])rung,in og steypt
þeim í sömu glötunina og honum sjálfum. En nú eru
helzt horfur á, að svo verði. Og honum dettur í hug,
að hann hafi nú bætt við sig enn einni höfuðsyndimni,
með pví að láta ógæfu sína verða félögum sínum að
falli. Réttlætistilfinning hans gerir vart viið sig og
kveður upp yfir honum áfellisdóm. Þá finnur hann
■alt í einu, að félagi hans kreistir hönd hans. Er á þenn-
an hátt verið að boða honum pað, að gæfa Ramberns
sé hans eigin ógæfu yfirsterkari og þess megnug að
bjarga þeiim — já, að heill Ramberns sé svo happa-
drjúg, að hún sé fær um að fleyta Skjöllögrinn, þrátt
fyrir alt hans eymdarástand ?
ÖUöv Skjöllögrinn liggur kyrr, heldur í hönd Ram-
bern og reynir að sker|)a hugsunina. Nú ríður á að
gera ekkert glappaskot. Ef þeir Rambern þoka sér
þaðan, siem þeir duttu og verða viðskila við hina,
þá er vonlaust að geta fundið þá aftur. En ef til vill
hefir hann þegar fært sig eitthvað til ? Hann veit ekki,
hvað fram hefir farið, og hvað hann hefir hafst að,
síðan hann datt. Hann þreifar í kringum sig með þeirri
hendinni, sem laus er — í þeirri von, að Dröbakken
ag Jönnem séu ekki langt frá hionum. Hann finnur
ekkert fyrir sér nema fönnina. En hann gefst ekki upp,
heldur þuklar og þreifar í sífeliu í aliar áttir. Og loks
vierður eitthvað fyrir honum, sem er hart viðkomu.
Líklega mannshönd. En fingurnir á Skjö'llögrinn eru
svo dofnir, að hann missir takið, og það, sem hann
hafði náð í, finnur hann ekki aftur. En loks er þrifið
fast í fálmandi höndina á honum og henni haldið
eins og í skrúfstykki. Þungur líkami þokar sér að
Þeim, Skjöllögrinn og Rambern, og veltir sér ofan á