Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1931, Qupperneq 89

'JÐUNN
Ferðaminningar.
187
allar götur. Þegar íslendingar komu til Kaupmanna-
hafnar, hafa peir verið komnir heim. Þar gátu peir
notið sín, Höfn hefir fóistrað niestu afbragðsmenn end-
urreisnartímabilis vors, og pví hlýtur bærinn lengi að
eiga ítök í hugum vorum. Sagnirnar um gömlu fslend-
ingana par rnega ekki gleyinast. í Höfn var teningun-
uni kastað, par réðuist íslenzkir mentamenn og urðu
annað hvort nýtir menn og afbragðsmenn eða auðnu-
leysingjar og úrpvætti. Bærinn var nægilega stór til
að rúma slíkar andstæður.
Kaupmannahöfn, íslenzkur bær! Ef til vill ekki nema
í mínum augum. Ég hefi verið í Höfn i tvo mánuði
samfleytt án pess að tala dönsku nerna nálega sex
Iduikkustundir samtals, og pó hefi ég alls ekki sneitt
hjá Dönum, síður en svo. En hvar sem ég fer eða flæk-
ist um bæinn eru íslendingar. Ég geng ekki svo Strykið
eö kvöldinu, að ég mæti ekki landa. Þá er numið stað-
ar og spjallað saman. Á bókasöfnunum eru íslenzkir
bókaverðir. Þar, sem ég borða, eru íslendingar, og á
htatsöluhúsi einu niðri á Kaupmangara, par sem ég
kem oft, setja Islendingar beinlínis svip sinn á heimilis-
lifið. f mínum augum er petta dásamlegt. Ef mig lang-
ar til að labba mér út til að eyða tímanum eina kvöld-
stund eða svo, hóa ég í einhvern landa, og við förum
venjulega inn á einhvern pann skemtistað, par sem Is-
iendingar hafa verið áratugum saman. Allur gamli
h®rinn og helztu samkomustaðir bæjarins eru vafðir
hlinningum um fslendinga fyrr og síðar. Svo má ekki
Sleyma pví, að í Höfn eru jafnan íslenzk heimili, sem
standa manni opin, og par er alt svo rainíslenzkt, að
^taður steingleymir pví, að maður er staddur langt úti í
®Vrópu og verður his.sa, pegar maður kemur út á götu.
Elestar íslenzkar bækur er hægt að fá á bókasöfnun-