Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1934, Síða 7

IÐUNN
Stephan G. Stephansson.
165
Þin forlög og vonspár um frægðir og harm
Mér fylgt hafa að draumþingum mörgum —
Þinn svipurinn ljúfi, þitt lif og þitt mál
í Iögum þeim hljóma, er kveður mín sál.
Eg óska þér blessunar — hlýlega hönd
Þó héðan þér rétt geti neina —
En hvar sem eg ferðast um firnindi og lönd
Eg flyt með þá von mína eina:
Að hvað sem þú, föðurland, fréttir um mig
Sé frægð ])inni lnignun. — Eg elskaði þig.
í kvæðinu »Útlegðin« ómar þessi strengur sárast.
Það er svona:
Eg á orðið einhvern veginn
Ekkert föðurland,
Þó að fastar hafi um hjartað
Hnýzt það ræktar-band,
Minn sem tengdan huga hefir
Hauðri, mig sem ól,
Þar sem æsku-brautir birti
Björtust vonar-sól.
Fóstran gekk mér aldrei alveg
í þess móður-stað
Það var eitthvað á sem skorti —
Ekki veit eg hvað!
Og þvi hef’ ég arfi hennar
Aldrei vera sagst. —
Þó hefir einhver óviðkynning
Okkar milli lagst.
Eins eru ei dalir, firðir, fjöllin
Fósturjarðar góð,
Byggi héruð, hlíðar, strendur
Hálf-ókunnug þjóð.
Muntu eins feginn faðma að þér
Frænda og vina-lið,
Getirðu andans ættar-svip þinn
Ekki kannast við?