Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1934, Qupperneq 42

200
Svona á ekki að skrifa ritdóma.
IÐUNN"
ar í frásögn sinni, og túlkurinn uppbyrjaði nú sitt
verk. En þótt ég skildi ekki rússneskuna, gekk ég þess-
ekki dulinn, að þetta var í rauninni engin þýðing,.
heldur safalaus útdráttur úr lifandi orði forstöðukon"
unnar. Eftir fimm mínútur var túlkurinn búinn. Rétt í
því kom inn í saiinn lítill hópur Englendinga meó
túlk, sem talaði ensku. Forstöðukonan varð því að
endurtaka það, sem hún var búin að segja við okk-
ur, fyrir Englendingunum, og túlkur þeirra þýddi eða
réttar sagt þuldi fram kjarnann úr þvi á ensku. Að
því loknu hélt forstöðukonan áfram tölu sinni í nokkr-
ar mínútur. Þá tók túlkur okkar við og romsaði upp
úr sér innihaidi hennar á þýzku, og jafnskjótt og hún
þagnaði, hófst sami jarmurinn á ensku. Og svo byrj-
aði forstöðukonan aftur. Þannig mjakaðist þessi grát-
broslega hljómkviða áfram skref fyrir skref, unz hún
loks tók enda eftir einn klukkutíma og þrjá stundarfjórð-
unga. Þessar tæpar 20 sálir, sem þarna sátu inni, mál-
lausar og framandi hver á móti annari, urðu að pín-
ast gegnum alþjóðaþing lærðu mannanna með tveimur
»heimsmálum« (innan Rússlands kunna um 100 miljónir
manna rússnesku) og einu alheimsmáli til þess að fá
ofurlitla nasasjón af einföldu efni, og vinna, sem á einu
máli hefði mátt koma leikandi af á 50 mínútum, tók
okkur, er þó höfðum lítinn tíma, upp undir tvær
klukkustundir.
Mér fanst þetta ástand okkar svo frámunalega
kjánalegt, þetta þýðingagagg svo óumræðilega fííla-
legt, að hið hlægilega við það yfirgnæfði alvöru
umkomuleysisins. Eymd þessara andlegu viðskifta
varð mér því áþreifanlegri, að nokkrum dögum áður
sat ég í Stokkhólmi 26. alþjóðaþing esperantista. Þar
voru ekki saman komnar tæpar 20 sálir, heldur á