Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1934, Síða 76

234
Nútíðarbókmentir Bandaríkjamanna.
IÐUNN
og var kominn þar vel á veg til auðs og metorða.
En dag einn, þegar hann stóð með frumrit af verzl-
Unarbréfi í hendinni og var að lesa það fyrir vél-
ritunarstúlku, var eins og alt í einu væri hvíslað að
honum:
— Þú ert að fara í hundana!
Og hann fleygði frá sér bréfinu, tók hatt sinn og
staf og mælti;
— Ég fer mína leið.
Hann lét svo ekki sitja við orðin ein. Hann sté
aldrei framar fæti sínum inn í skrifstofuna og fékst
ekki frekar við kaupsýslu, heldur tók að skrifa skáld-
sögur, í fyrstu undir handleiðslu Dreisers.
Eins og menn mun gruna af þessari sögu úr lifi
Andersons, er hann óvenjulegur maður og rithöfund-
ur. Hann er hinn mesti fjandmaður hinnar gömlu
enskkynjuðu menningar í Bandaríkjunum, telur höft
og hömlur á hinum eðlilegu og frumstæðu hvötum
og tilfinningum mannanna hið mesta skaðræði. Þeir
eiga að hans skoðun að lifa í sem allra rikustu sam-
ræmi við það frumstæða í eðli sínu. Náttúran, sterk
og vilt, hefnir sín, ef henni er misþyrmt. Hverfið burt frá
öllu, sem leggur á ykkur bönd, segir hann, og hlustið
við barm móður ykkar náttúru eftir þeim röddum, sem
gera ykkur sterkar, frjálsar og heilbrigðar persónur.
Öll menning á að vera í samræmi við það, sem náttúr-
legt er, en ekki andstæð því. Það er ógæfa mann-
anna, að þessu boðorði hefir ekki verið fylgt. Hann
lítur á Svertingjana sem hinn sterka óspilta stofn,
sem eigi sér mikla möguleika til þroska og menn-
ingar vegna þess, að þeir séu í svo nánu samræmi
við hið upphaflega eðli mannanna. Þegar hlátur
þeirra heyrist utan úr myrkrinu, þá kveði við i eyrum