Kirkjuritið


Kirkjuritið - 01.12.1947, Page 88

Kirkjuritið - 01.12.1947, Page 88
356 Guðmundur Einarsson: Nóv. - Des. bæði sem ræðumaður og söngmaður, enda unni hann söng- list og efldi hana á allan hátt, svo að ekki er ofsagt, að hann hafi áratugum saman hvorki talið eftir fé né fyrirhöfn til þess að efla gengi þessarar göfugu listar og kenna öðrum að njóta hennar. öll embættisár sín var séra Ölafur jafnframt bóndi, og fcjó góðu búi, eins og flestir prestar landsins hafa gjört fram til síðustu ára, og hann vann sjálfur að búi sínu með fólki sínu, því gengu störfin svo vel og unnið var með áhuga. Fram yfir áttrætt gekk hann að heyskap á sumrum, sló og batt; gerði sjálfur erfiðustu verkin, ef með þurfti, svo að hann var til fyrirmyndar söfnuðum sínum í verklegum efnum eins og hann var leiðtogi þeirra í andlegum efnum. Auk embættisstarfanna og búskaparins hafði séra Ólaf- ur mörgum trúnaðarstörfum að sinna, fyrir sveit sína og sýslu, því að sýslunefndarmaður var hann í mörg ár, og öll þessi störf rækti hann svo vel, að allir dáðust að, enda kveður sonur hans það mest áberandi eiginleika í fari föð- ur síns, hve skyldurækinn hann var. Hann segir: „Það skiptir ekki máli, hvort það var embætti hans eða önnur trúnaðarstörf, sem honum væri falin, skyldurækni hans var sú sama og svo takmarkalaus, að stundum stappaði nærri ofurkappi." Og þetta vitum við allir, sem þekktum Ólaf sál., að er sannleikur; skylduræknin var honum í blóð borin, og því rækti hann öll sín störf svo afburða vel. Þess- vegna var líka svo oft leitað til þessa ágæta manns og prests með hin margvíslegu trúnaðarstörf, á heimili, sveit og byggð, og hann brást aldrei, honum mátti treysta. Séra Ólafur var mjög vel gefinn maður til sálar og líkama, fjölhæfur, fróður og drengur góður, glaður og reifur; hann flutti gleðina með sér, þar sem hann kom, þar létti yfir. „Gleðjið yður ávallt í Drottni“, sagði Páll postuli, og mér fannst alltaf séra Ólafur hafa þessi orð í huga og lifa eftir þeim. Það væri víst líka gott fyrir mennina yfirleitt að hafa þessi orð í huga og hjarta og breyta eftir þeim, þá yrðu gleði og gæfudagarnir fleiri.
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132

x

Kirkjuritið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.