Kirkjuritið - 01.04.1949, Qupperneq 14

92
KIRKJURITIÐ
mannanna, blót og formælingar tíðkast, háð, kerski og
blygðunarlaust tal; hvar sem alla lotningu fyrir hinu guð-
lega skortir, er lýsir sér í orðum og athöfnum, í vanhelgun
hvíldardagsins og fleiru þess háttar, þar er andi heimsins,
en Guðs andi rekinn á flótta.
En hvar sem sátt og samlyndi, hreinskilni og velvild er
meðal manna, hvar sem er kærleiksrík atferð í orðum og verk-
um, sem ræður mestu, hvar sem er guðsótti og lotning fyrir
hinu guðlega; hvar sem er heimilisfriður og heimilisguðrækni,
þar er Guðs andi. Þar sjást ekki að vísu eldlegar tungur, sem
setja sig yfir sérhvern eins og postula Drottins, en þar er þó
tungumál guðsríkis, því að þar er lofgjörð og þakklæti, þar
eru orð trúar og bænar, elsku og friðar, þar er blessað en
ekki bölvað, þar er hver dagur byrjaður og endaður með því
að snúa huga og hjarta til Guðs. Þar eru öll verk unnin í
guðsótta og verða því bæði mikil og farsæl, því að yfir þeim
er guðsblessun, þar sem faðir og sonur hafa þangað komið
og tekið sér þar vistarveru, eins og Jesús segir hér í guð-
spjallinu að muni verða, þar sem þeir séu fyrir, er elski
sig og varðveiti sín orð.
Guðs andi kemur því til þín, kristinn maður, hvenær sem
þú elskar Guð og hið góða, hvenær sem þú trúir honum og
treystir, hvenær sem þú biður hann af hjarta í Jesú nafni
og girnist hans eilífu náð, þá tekur hann sér bústað í hjarta
þínu og gerir það að sínu musteri, þar sem Guð er dýrkaður
í anda og sannleika, því að trúin, vonin og kærleikurinn og
hjartanleg bæn í Jesú nafni halda þar ævarandi guðsþjónustu-
gjörð. Bið þú því Guð um heilagan anda; bið þú hann óaflát-
anlega um þessa beztu gjöf af öllum gjöfum, sem innsiglar,
fullkomnar og kórónar hverskonar himneska og eilífa blessun,
er Guð af sinni eilífu föðurnáð hefir látið og lætur oss í té
fyrir Jesúm Krist.
Heilagur andi verkar með guðsorði til vorrar upplýsingar,
betrunar og sáluhjálpar. í gegnum guðsorð ljóma hans himn-
esku náðar og sannleiksgeislar inn í sálir vorar og hjörtu,
og þó erum vér svo tregir til að heyra það, já, tregir til að
rótfesta það í hjörtum vorum. Það er eins og oss virðist ríða
meira á öllu öðru. Vér erum áhyggjufullir út af vorum líkam-
legu nauðsynjum, vér neytum daglega alls máttar til að útvega