Kirkjuritið - 01.04.1949, Qupperneq 32

Sáluhjálparstarf í Svíþjóð.
Bo Giertz: 1 grýtta jörð. Skáldsaga. Sigur-
björn Einarsson þýddi. Bókagerðin Lilja.
Reykjavík 1948.
Þessi bók lýsir trúarvingli Svía á heldur ömurlegan hátt.
Reyndar eru þetta þrjár sögur, sem gerast allar í sömu
sókninni á löngu tímabili. Hefst hin fyrsta á dögum Napo-
leons-styrjaldanna, önnur um 1880, en sú þriðja rétt fyrir
byrjun síðustu heimsstyrjaldar, og lýsa þær andlegu lifi
og reynslu þriggja presta, sem þarna starfa. En þó að
byltingar verði í heiminum hið ytra og langir tímar líði,
hjakkar allt í sama andlega farinu i sókn þessari, og er í
hverri sögu fitjað upp á sama trúmálagrautnum. Trúar-
ofsi og vakningafaraldur geisar þarna eins og kvefpest og
virðist svo sem höfundur telji það snöggt betra en nýguð-
fræði, sem í hans höfði þýðir sama og vantrú. En þó veit
maður lengi vel ekki, hvenær Guðs bömin eru komin á
hina réttu sáluhjálplegu línu, því að eitt stangar annað.
Virðist það að lokum vera vegur rétttrúnaðarins, sem öll
sáluhjálp er komin undir, en hann er ákaflega mjór og
vandrataðar, svo að ekki má muna um stafkrók, að mað-
urinn bjargist. Undir allt er kynt með helvítisóttanum.
1 fyrstu sögunni er sagt frá meistara Hinrik Savóníusi
aðstoðarpresti í Auðavatnssókn. Hann er nýkominn frá
háskólanum, dável lærður maður, og hefir orðið snortinn
af frjálslyndum sjónarmiðum og Biblíugagnrýni. En þessi
guðfræði reynist fljótt liðónýt, er hann kemur út í starf-
ið. Hans er vitjað til að þjónusta deyjandi mann, sem er
frávita af hræðslu við eilífa glötun, reiðidóm Guðs og