Kirkjuritið - 01.04.1949, Síða 39

SÁLUHJÁLPARSTARF í SVÍÞJÓÐ H"
Síðan sendir hann allan þorra þeirra til helvítis í eilífar
kvalir. Aðeins einstöku menn geta með sérstökum snið-
Ugheitum lært að játa einhverja rétta kenningu og hljóta
fyrir þau fríðindi að komast til himnaríkis „með synda-
sPillingunni og öllu“. Hvað á Guð svo að gera með þessa
þorpara, þegar þangað er komið?
Því verður ekki neitað, að nýjasta tízkan í guðfræði
er einmitt af þessu fjarstæðukennda tagi, sem algerlega
hefir snúið baki við rökrænni hugsun og hefir lýst yfir því,
trúin eigi ekkert sameiginlegt við heiminn og almenn-
ar siðmenningarhugsjónir, og það sé alls ekki tilgangur
hennar að stofna Guðs ríki á jörð. Foringi þessarar stefnu
er Karl Barth. Hann þykir einna frægastur guðfræðingur
nú á tímum, vafalaust af því, að hann á svo vel við þann
'hdaranda, sem óttast ekkert annað meir en skynsamlega
hugsun. Segir hann og, að trú hafi ekkert að gera með
hugsun. Hún snúist bara um þetta tvennt: Guð og mann-
inn — hinar miklu andstæður. Hann dregur spott að hug-
Piyndinni um Guðs ríki á jörð. Kirkjan á að láta heiminn
eiga sig. Allt, sem kirkjuna varðar, er að prédika hinn
opinberaða sannleika eftir einhverju Guðs orði, sem eng-
iun skilur.
Haldleysi þessarar kenningar sýndi sig glöggt, þegar
Harl Barth þurfti að verja frelsi trúarinnar gegn yfir-
gangi Nazista. Gerði hann það með skörungsskap. En jafn-
framt kom það í ljós, að kenning hans var skökk. Trúin
gotur aldrei einangrað sig frá lífinu hér á jörð og verk-
efnum þess. Hún á að snúast jafnt um þetta líf sem hið
komanda. Ef trúarbrögðin geta ekki orðið siðmenningar-
afl í þessum heimi, eru litlar líkur til, að þau verði það í
hinum komanda, því að lífið er eitt og óslitið. Þá er öll
frelsunin aðeins skrípaleikur á leiksviði engum til gagns.
Guðfræði nútímans ber vitni um hroðalega afturför í
hugsunarlegum þroska og andlegum skilningi. Vér Islend-
ingar ættum ekki að þurfa að fara ofan í þennan bylgju-
^al. þó að nágrannaþjóðir vorar hafi gert það.
Benjamín Kristjánsson.