Kirkjuritið - 01.04.1949, Qupperneq 43

NORÐAN ÚR FÁMENNINU
121
yrðingu um það í blöðum, að allur þorri nemenda í ung-
lingaskólum kynni ekki „Faðir vor“, og ennfremur uppá-
stungu um sérstakan „Faðirvors“-námst]ora, er tæki að
sér fræðslustarf húsfreyjunnar í Skógum — Þóru Einars-
dóttur frá Skáleyjum, sem fékk þennan eftirminnilega
vitnisburð fyrir Faðirvors-kennsluna o. fl.:
Þá lærði’ ég allt, sem enn ég kann,
um upphaf og endi,’ um Guð og mann
og lífsins og dauðans djúpin.
Mitt andans skrúð var skorið af þér,
sú skyrtan bezt hefir dugað mér
við stormana, helið og hjúpinn.
Már er sem ég sjái framan í hana Þóru í Skógum, ef henni
hefði verið skipaður sérstakur námstjóri til að kenna Matta
htla að signa sig, frammi fyrir heilagri ásjónu Guðs í sól-
arljósinu og Faðirvorið. Og svo myndi fleiri íslenzkum
mæðrum farið. Þeim mundi — og sennilega flestum ís-
lenzkum prestum einnig — verða líkt farið og prestinum
á Mosfelli, þegar höfðingjarnir úr Reykjavík heimsóttu
hann — þeir mundu hafa viljað „messa þá messu sjálfir",
að hafa hugmynd um Faðirvorskunnáttu bamanna. Enn
gæti ég trúað, að heimili, prestar og kennarar kynnu
Þeirri sérstöku vantraustsyfirlýsingu og hæpnu embætta-
fjölgun frekar illa, og ekki með öllu víst — þótt grugg-
lausar séu keldur blaðanna — að til þeirra aðila þriggja
sé með öllu öruggt að rekja meinsemdina. A. J. Russell
segir þannig frá einu slíku kveldbænar-fyrirbæri í bók-
inni: For Sinners Only:
>,Bill hagræddi sér á beddanum, enda þótt honum virt-
ist hann alltaf frekar grunsamlegur. 1 því kom Frank inn
i herbergið aftur og kvaðst hafa gleymt dálitlu. Bill þreif-
aði undir koddann eftir úri sínu og peningum, dæsti og
rnaelti: „Hvað ætti það svo sem að vera?“
,,Kveldbænin.“
„Ég kann ekkert til við þess háttar.“