Kirkjuritið - 01.04.1949, Síða 46

124
KIRKJURITIÐ
indum, að það verður allt annar svipur og blær yfir krist-
inlífi svo ólíkra héraða með svo frábrugðnum, daglegum
og árstíðalegum viðfangsefnum og lifnaðarháttum. Og þótt
þetta ástand sé vonandi ekki eins aumt og það varð í
Laodikeu, þrátt fyrir hinn mikla mun á Epafrasi og mér,
mun þó ykkar kristnihald vera áþekkara kristnihaldi Þang-
brands, þegar hann veitti tíðir í tjaldi sínu um morgun-
inn, en Hallur gekk og hjú hans að sjá athæfi þeirra.
En þeir fara ekki að þessum vanmætti mínum í þjón-
ustunni, blessaðir söfnuðirnir. Því þótt ég hafi engu fórn-
að og ekkert átt á hættu í starfi mínu hér, eins og Jó-
hannes á sínum stað og tíma, og hafi nú jafnan haft lítið
annað að segja þeim en það, sem hann sagði sínum vin-
um í ellinni, þegar þeir báru hann á samkomur kristinna
manna: „Börn mín, elskið hvert annað“, þá hafa söfnuð-
irnir hér — um langan aldur — sýnt mér þá þjónkun
að bera mig á höndum sér, sérstaklega nú í elli minni.
Og þó er þetta sennilega öllu lengra og erfiðara en þar
sem Jóhannes var borinn á höndum safnaðanna. Hér get-
ur dagleið gamals manns vel orðið 60 til 80 kílómetrar.
Oft yfir geislandi, blikandi firði, en stundum í æsivindum
með grænum vegg til hlés — og þá aðra stundina yfir há-
lendi, Snókaskörð, Svartskarðsheiði og Hólkabæti, að
ógleymdum Barðsvíkurskörðum og Skálakambi. En nú er
þetta oft og víðast ekki orðið annað en auðnin — og slík-
um ferðaævintýrum ekki auðvelt að lýsa, svo að gagni
komi frásögnin, nema með fylgi myndir eða kort.
Og enn gerast hér viðburðir, svipaðir og þegar fyrst
fóru sögur af þessu byggðarlagi. Fyrir nokkrum árum
lenti mótorbátur í hrakningum í Veiðileysufirði. Þá var
byggð í Kvíum og brugðið fljótt við til liðsinnis. Nú eru
Kvíar — þar sem Bjarna Ásgeirssyni ráðherra þótti eitt
sinn eins gott að gista og í sæmilegasta gistihúsi í stórbæ
— í eyði. En Kvíar voru allt að 150 ára gamalt, ættgengt
óðalsetur. Báturinn naut liðsinnis talstöðvar og annarrar
tækni, auk röskra manna. Sama máli gegndi með strand-