Kirkjuritið - 01.04.1949, Qupperneq 61

HUGVEKJA.
Jesús sagði: „En hvað virðist yður? Einn maður átti tvo
sonu; hann gekk til annars og sagði: Sonur, far þú í dag
°g vinn verk í víngarði mínum. En hann kvaðst hvergi
mundu fara; en eftir á iðraðist hann þess og fór til verks-
ins. Þá gekk faðirinn til hins, og sagði eins við hann; hann
játti því, en fór þó hvergi. Hvor af þessum tveimur gjörði
oú vilja föðurins? Þeir svöruðu: Sá fyrri. Þá mælti Jesús:
Sannlega segi ég yður, að tollheimtumenn og pútur munu
fyrr koma í Guðs ríki en þér.“ Matt. 21, 28.—31.
Jesús hafði hreinsað helgidóminn og rekið út mangarana.
Eftir það talar hann til lýðsins. Það er nú langt liðið á
ævi hans hér á jörðunni. Því nær sem líður dauða hans,
verða orð hans áhrifameiri. Hörð er hans ræða stundum,
eu framar öllu leggur hann samt stund á að vekja menn-
ina og leiðbeina þeim. Aldrei var Jesús jafnbrennandi í
ondanum eins og þegar hann kallaði mennina til starfa í
víngarði sínum. 1 þessum texta eins og svo víða annars
staðar svarar Jesús hinni miklu spurningu, leitast við að
gora mönnum Ijóst, hvað þurfi til þess að geta orðið Guðs
úam, borgari í Guðs ríki. Svarið er í tveim liðum.
1- Sá einn er Guðs barn, er byggir á þeirn grundvelli,
sem er Jesús Kristur.
..Enginn getur annan grundvöll lagt en þann sem lagður
er, sem er Jesús Kristur." — Jesús talar til öldunga lýðs-
ins, þeirra sem hefðu átt að þekkja veg hjálpræðisins, því
að þeir þekktu eða áttu að þekkja hið heilaga orð. Þar
var og er leiðin mörkuð, en það nægir ekki að þekkja
veginn. Við verðum að fara hann, ef við eigum að ná
markinu. Lærðu mennirnir í Gyðingalandi á hérvistar-
úögum Jesú voru blindir í andlegum efnum; þeir kusu
að ganga annan veg en þann, sem til lífsins leiðir. Þeir
fóru veg eigingirninnar. Sá breiði vegurinn var þægilegur.