Kirkjuritið


Kirkjuritið - 01.06.1966, Side 86

Kirkjuritið - 01.06.1966, Side 86
KIKKJUItlTIÐ 324 Næturvakan er lengi að líða á sjúkrahúsununi. En sjóliðinn ungi lét það ekki á sig fá. Hann þraukaði þarna í liálfrökkrinu, hélt um hendi gamla mannsins og talaði við hann öðru hvoru lionum til styrktar og uppörvunar. Hjúkrunarkonan kom við og við og bauðst til að leysa liann stundarkorn af liólmi, en liann afþakkaði það. Gamli maðurinn mælti aldrei nokkurt orð, en sleppti liins vegar ekki hendi piltsins. Sjúklingurinn skildi við undir dögun. Þá lagði sjóliðinn mátt- vana liönd gamla mannsins ofan á sængina, reis á fætur og gekk fram til að segja hjúkrunarkonunni tíðindin. Meðan liún liagræddi líkinu, kveikti hann sér í fyrsta vindlingnum eftir að liann kom. Eftir all langa sliuid kom lijúkrunarkonan aftur til lians og tók að votta lionuin samúð sína. En sjóliðinn greip fram í fyrii' lienni: „Hver var þessi maður?“ spurði liann. „Hann var faðir yðar“, svaraði hún og lirökk við. „Nei hann var það ekki,“ sagði sjóliðinn. „Ég lief aldrei séð liann fyrr á ævi minni.“ „En livers vegna sögðuð þér þá ekkert, þegar ég fór með yður að rúminu lians?“ „Ég sá óðara í hendi minni að um misgrip væri að ræða, eu ég vissi líka að liann þráði son sinn, og að sonur lians væri víðs fjarri. Þegar ég komst að raun um að hann var of veikur til að gera sér nokkra grein fyrir því, livort ég væri sonur lians eða ekki, þá sló ég því föstu að liann þyrfti á mér að lialda. Svo að ég liélt kyrru fyrir.,‘ Að svo mæltu sneri sjóliðinn sér á liæl og hvarf út úr sjúkra- húsinu. Tveimur dögum síðar barst tilkynning um það frá setu- liðsstöðvuiium í Norður-Karólínu, að liinn rétti sonur væri a leiðinni til New York til þess að vera við jarðarför sonar sius- Það kom upp úr kafinu að tveir sjóliðar með sama nafni og líkri einkennistölu voru þarna samtímis í setubúðunum. EiU" liver í upplýsingadeildinni liafði ruglast á þeim. En hinn skakki sjóliði liafði reynst liinn rétti sonur á réttuiu tíma. Og sannað á óvenjulega mannlegan hátt, að þeir eru tik sem láta sig náunga sinn miklu skipta. (G. Á. þýddi )•
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104

x

Kirkjuritið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.