Kirkjuritið - 01.04.1971, Síða 14

Síðan er rœtt um hið jákvœða við
ferminguna sem fjölskyldu-hátíð. Ekki
eru þó allir á eitt sáttir um það. Sum-
ar fjölskyldur eru mjög fjölmennar,
og slíkar hátíðir geta orðið hinum
efnaminni ofviða, einkum, ef þœr
þarf að halda árlega. Þá fer að
koma kviði í fólkið.
— Hvað er fólkið að halda upp
á? Eru nokkur nógu bein tengsl
milli slíkrar fjölskylduhátíðar og
fermingar?
María: Ég tel, að svo sé ekki. Eitthvað
annað þyrfti að tengja fjölskylduna
saman. Þetta tœkifœri finnst mér í
rauninni misnotað. Þar sem allur
þessi fjöldi kemur saman, held ég,
að tilgangurinn gleymist mikið.
Magnús er á því, að slíkar hátíðir
bindi ekki mikið saman. Fólk dragi
sig aðeins í smá hópa til þess að
spjalla og síðan ekki meir. Flestir
hallast þó að því, að slíkar sam-
komur séu jákvœðar fyrir fjölskyldu-
tengsl og œttrœkni. Spurning sé að-
eins, hvort slíkt eigi rétt á sér í til-
efni fermingar, hvort það verði ekki
aðeins til truflunar.
Tómas: Það er í sjálfu sér ekki
nema sjálfsagt, að fjölskyldur komi
saman, en hér er bara miklu fleira
á ferðinni. Það eru allar þessar gjaf-
ir og matarveizlur.
— En hvað mœlir helzt með
fermingunni?
Þau þrjú, sem fyrst eru spurð, Magn-
ús, Helgi og Ástríður, eru sammála
um, að valið — eða kostur opinberr-
ar játningar trúarinnar sé hið já-
kvœða og nauðsynlega, — en aldur
fermingarbarna beri að hœkka.
En þá vaknar spurningin, hvort
um val verði að rœða, þótt aldur
fermingarbarna sé hœkkaður. Þau
telja að svo verði, en Tómas varpar
fram spurningu um, hve mikið þurfi
þá að hœkka aldurinn. — Tvö ár?
Og hvernig skyldi prestum ganga að
komast í samband við unglinga á
þeim aldri með frœðsluna? Eru þeir
ekki oft í andstöðu við fjölskylduna
og vilja fá að taka sínar ákvarðanir
sjálfir? Ef til vill œtti að hafa þetta
algerlega frjálst? Séra Ólafur varpar
fram þeirri spurningu. Þá yrði aðeins
auglýst: Unglingar, fœddir ekki
seinna en þetta, eru velkomnir til
frœðslu, sem gœti leitt til fermingar
hjá þessum og þessum presti. Þá
kœmu þeir einir, sem ákveðnir vœru.
— Eru þeir, sem eru í öðrum
bekk unglingaskóla, mjög frábrugðn-
ir hinum, sem eru í fyrsta bekk? spyr
séra Ólafur. — Jú, þeir telja sig
stóra. Þeir eru miklu frakkari. Líklega
skiptir hvert ár nokkuð miklu máli?
— María hallast að þvl, að tveggja
ára aldurshœkkun vœri e. t. v. nóg.
Helgi segir, að fermingarundirbún-
ingurinn yrði samt að haldast innan
ramma skólaskyldu. — Nú á hún að
vísu að lengjast. Þá kœmi til greina
ferming upp úr 3. bekk.
— Er maðurinn nokkurn tíma full-
komlega á þeim aldri, að hann geti
valið? spyr ég. Tómas heldur, að
15—16 ára unglingur sé á góðum
aldri til þess að ganga gegnum
þessa reynslu. Vandamálið er hins
12