Kirkjuritið - 01.04.1971, Qupperneq 55

kMíkaði öllum vel, enda vafasamt um áhrif-
^m se ^ fólk, sem „kitlar" á eyrun-
Æ kVs einhveriu nýstárlegu. (II. Tím. 4, 3-4).
Lj y smessa kom á sama degi í eyru al-
að ar,‘ VQr hun ei<i<' shk' ne'nn þyrfti
Vjg,mei^a' ^issulega er þó íhugunarvert, hver
Wsu vai<tl t. d. í Morgunblaðinu. Að
s|^ | Var ^óðra gjalda vert, að Morgunblaðið
j . ' k'rtQ fjórar myndir af œskulýðsfulltrúa
ymsum stellingum á einni síðu. Hins vegar
9erð arystu^rem blQðsins hinn 9. marz hálf-
til r°ilvekja. Þar var raunar mikið vitnað
að uiy<^u^trua og þess, sem hann hafði
le Se9Ía urn vinnubúðastarf sitt, en að öðru
st.y' Var 9r©inin Ijós vottur hugarfars þeirra
kirk'H^^iamanr>a, sem lýsa samúð sinni með
han ,nni a kosningafundum, en fyrirlíta
na 1 hjarta sínu. Menn athugi gaumgœfilega
upphaf og endi greinarinnar, einkum endinn,
þar sem segir, að kristin frœðsla skuli vera
,,í samrœmi við hugsunarhátt nútímafólks."
Lesi menn síðan til samanburðar orðin úr öðru
Tímóteusarbréfi, sem hér er vitnað til að ofan.
En segja má, að ritstjóri Morgunblaðsins sé
í allgóðum félagsskap, ef litið er annars vegar
á bréf guðfrœðiprófessors í þœtti Velvakanda
14. marz, þar sem rœtt er með myndugleik um
nauðsyn lífgefandi andblœs og „einkenni réttr-
ar guðsþjónustu,,/ og hins vegar á hið tárum
vœtta bréf frú Ástríðar í Hveragerði á sama
vettvangi hinn 16. marz, þar sem fagnað er
endalokum friðþœgingardauða, upprisu holds-
ins og eilífrar útskúfunar.
Það skyldi þó ekki vera, að þeir þyrftu að
aðlaga sig einhverjum breytingum á Morgun-
blaðinu og í guðfrœðideild?
hallgrímur pétursson og passíusálmarnir
sjá ritdóm á bls. 59
Er ég bjó börn undir fermingu, tók ég snemma að nota
Passíusálmana. Mér kom til hugar að nota þá beinlínis sem
barnalœrdómskver með örfáum úrfellingum. Mér fannst þeir
vera við barnahœfi og sérhverrar samtíðar.
Fertugasti og fjórði sálmurinn er mikill gimsteinn og bjartur.
Um hann leikur blœr himins blíður, og er hann i ýmsum skiln-
ingi morgunverk. En þó má ekki gleyma nóttinni, sem að
baki er.
Rétt er að syndasektar mannsins gœtir mjög í 43. Passíusálmi.
Allt mannlegt er í molum, en myrkur er þó ekki allt um kring.
Fyrirheit er fyrir stafni: „fullkomna skaltu eignast náð .
Nordal kemur ekki til hugar að sleppa úr Passíusálmunum
trúfrœði þeirra. Þvert á móti eru hugleiðingar hans um frið-
þœgingarkenninguna höfuðatriði ritgerðarinnar .
Makverðast er, að báðir, þeir K. Barth og Sigurður Nordal Ijúka
máli sínu, þótt mislangt sé, með sömu niðurstöðu: „þœði
og" en ekki „annað hvort eða".
Úr bókarfregn sr. Eiríks J. Eiríkssonar.
53