Kirkjuritið - 01.10.1971, Blaðsíða 7

Hin hvíta rós
Ur Divina Commedia, eftir Dante.
XXXI. kviða Paradísarljóðanna.
Guðmundur Böðvarsson þýddi.
i rósarmynd, — í helgi-hvítu skrúði,
þá hetjufjöld í dýrð mér gafst að sjá,
sem Kristur blóði keypti og valdi að brúði,
en vœngjum bárust aðrir að og frá,
ástföngnum huga lof og þakkir sungu
þeim herra, er gaf þeim himinsœlu þá.
Sem hunangsbýin hvarfli um blómin ungu,
svífandi heim og heiman bjarta braut
að breyta í scetleik dýran striti þungu.
þannig um helgi-blómsins blaðaskraut
ýmist þeir líða eða hœrra leita
í guðs síns ástarfaðm og föðurskaut.
Eldlega skein hver ásýnd þeirra sveita,
er annars voru bjartar eins og snœr,
gullvœngir þeirra hvítan hópinn skreyta.
Sem komu að ofan englahjarðir þœr,
kœrleik og friði deildi um bekki breiða
í blómsins krónu þeirra vœngjablœr.
En fjöldinn þessi á flugi himinleiða,
rósar á milli og þess, sem ofar er,
duldi mér hvergi dýrðarundrið heiða,