Kirkjuritið - 01.10.1971, Blaðsíða 90

Kirkjuritið - 01.10.1971, Blaðsíða 90
inni. Vœri þetta ekki svo, var algjör- lega tilgangslaust að benda ó eitt- hvað, sem gœti upplýst það. Peter Brown segir: ,,Er við lesum í J ó t n - i n g u n u m , einhvers staðar þar sem er einskœr Ijóðrœna og berum þetta saman við hið stifa, formfasta mólfar einhverrar „klassiskrar" heim- spekilegrar viðrœðu hans, sem þó hef- ir hinar sömu hugmyndir að geyma, þó komumst við þegar í stað að raun um, að hin latneska tunga verður sem tundur, verður sem ból í rœðum Ágústínusar".2 Talshóttur Ágústínusar sem mœlskukennara og talshóttur hans sem predikara er mjög ólíkur. Áhrifamikil predikun verður ekki til fyrir það að yfirfœra mœlskureglur ó kristna kenningu, Niðurstaðan þar verður óhrifalaust tjasl, þar sem hvorki finnst heild í umrœðuefni né lilgangi. Hinir hebresku spómenn, sem Ágústínus hafði í hœstum heiðri, eru leiðarljós í þessu efni. Það er slík skynjun ó persónulegum Guði, sem fœr útrós í predikunarmóta, sem töfrar og vekur eyranu þorsta. Aðeins ó þann hótt verður til skila komið þekkingu á Guði, honum, sem er leyndardómur, með því að saman er tengdur predikunarmáti og efni í per- sónulegum flutningi. Þetta er að pred- ika. Að lokum eitt atriði um hið per- sónulega frumatriði predikunar. Það er um orð. Orð eru aldrei orð e i n - g ö n g u að biblíulegum skilningi. Þegar Guð talar, þá gengur hann fram til athafna. Guð skapar þannig með orði, Jesús lœknar með orði. Orð eru ekki aðeins verkfœri athafna. Þau eru háttur þess að vera (means 88 of being). Heideger segir: ,,Mál er rödd sannrar veru". Þetta merkir: Þ°r eð predikun er starf með orðum, þa er hún fyrst og fremst persónulegr starf. Orðin, sem predikarinn notar er maðurinn, þ. e. þau eru útfcersla hans (extensions of him). Sé hann áhrifaríkur eða áhrifalaus, þannig erU orð hans einnig, áhrifarík eða áhrifa' laus og sama á við um framsógn hans og predikun. Við höfum spurt: „Hver er hinn rétti predikunarmáti?" Fyrri hlafl svarsins er þessi: Predikunin er boð' un um farveg manns (through a person). Við snúum okkur nú að s í ð a r 1 h I u t a svarsins. Það er þannig: fa® form, sem hœfir predikuninni e< s k á I d I e g t (poetic). Fyrra svarið leiðir til hins síðara, og þá er þa^ haft í huga, sem nefnt var um preci' ikun Ágústínusar, og Ijóðrœnuna 1 framsögn hinna hebresku spámanna- Guð er ekki hlutur. Guð er eitthvað, sem hœgt er að hafa hön á, sem verður rannsakaður, veginn' sundurgreindur í samstœðilega hIuta- Vísindaleg aðferð á því ekki við urn hann. Guð er persónulegur og býr Y^ir öllum leyndardómi hins persónule9a og meir en það. Þar, sem lýsing e^° túlkun á tilverunni (of existence) er gjörð frá sjónarmiði hins persónuleg0, þá krefst þetta orðfœris, sem 9er'r þann raunveruleika, sem lýst er eð° túlkaður er, áþreifanlegri með tilfinn ingunni. Því þarf að nota myndrcen orð, líkingar, dœmi og hálfger^ar samlíkingar (imperfect analogieS'' Þetta er aðferð skáldsins, þegar hann reynir að túlka áhrif frumreynsiu A
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.