Kirkjuritið - 01.10.1971, Blaðsíða 24

Kirkjuritið - 01.10.1971, Blaðsíða 24
usfan skuli taka um klukkustund. „Það er víðast heldur vel búið að fólki í kirkjunum, og klukkustund þreytir engan," segir Eirikur og brosir. Eiríkur hefir lengi verið í sóknar- nefnd -—- yfir 40 ór og formaður í tœp 20 ár. Safnaðarfulltrúi hefur hann verið lengi, og sinnt fjölmörg- um félagsstörfum öðrum í sveit sinni. Ég spyr hann að lokum um trú og líf í Ólafsvallasókn í dag. ,,Það hefir verið tekið eftir því hér í sveit," segir Eiríkur, ,,að félagsskap- urinn í sveitinni hefir verið því betri sem kirkjan var betur sótt. Ég er ánœgður með trúarlíf Ólafsvallasafn- aðar í dag. Kirkjusóknin hefir verið góð undanfarin ár. Menn koma að vísu enn sem fyrr dálítið til að hitt- ast, en mestu skiptir um kirkjusóknina „stundin fyrir börnin," sem höfð er á eftir guðsþjónustunum. Það heyr' ast að vísu raddir, sem segja, kirkjusókn sé enginn mœlikvarði 0 trúarlíf safnaðar, og óþarft sé fyr'^ kristinn mann að fara til kirkju, þvl að hann hafi sína trú fyrir sig. En eQ held nú satt að segja, að þeir, sem þannig tala, meini þetta ekki. Ég veiÞ að „huggun er manni mönnum að. Ég kynntist sjálfur eitf sinn manni/ sem ég leit upp til. Hann var kristinn og óhrœddur við að láta það í lj°5- Það var mér styrkur. Þannig er kirkjm gangan öllum kristnum mönnum styrkur. Menn koma saman til við' rœðna um öll mál, sem einhverju skipta, og því er eðlilegt og nauð- synlegt að koma saman, er um sjálft mál málanna er að rœða." G. G- A9 PREDIKA NÚ Á DÖGUM □ Ekki megum við þó lenda í þeim öfgum að tengja predikunina tilfinningum eingöngu. Predikun er hvorki tilfinningaœfing ein- göngu né skynsemisœfing, ef svo má að orði kveða. Hún er hvort tveggja. Sé hún ekki hvort tveggja þetta, missir hún marks. Sé predikun ekkert nema að hrœra tilfinningar, skilur hún ekk- ert eftir nema þorsta eftir meiri tilfinningaspennu. Og fáist hún ekki við annað en að tala til skynseminnar, þá verður henni ekki lengi veitt athygli, því að menn verða að finna, að þeir hafi áhuga á því, sem þeir heyra. Það er óvéfengjanlegur sannleik- ur, að ekki eru til áheyrendur, sem aðeins eru gefnir fyrir það að láta hrœra við tilfinningum sínum, né heldur eru til áheyr- endur, sem aðeins hafa áhuga á því, sem talartil skynseminnar. Úr bók D. W. Cleverley Ford. Sjá bls. 74. 22
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.