Kirkjuritið - 01.10.1971, Blaðsíða 58

Kirkjuritið - 01.10.1971, Blaðsíða 58
myrkar og erfiðar ó flesta lund. En þjóðin lifði allar þessar hremmingar af, lét aldrei yfirbugast af óblíðum kjörum, af því að hún átti eld and- ans, er ornaði þá bezt, er kuldinn var mestur og myrkrið svartast. Hún átti í hjarta sínu trúna á Guð og son hans Jesú Krist og missti því aldrei kjark eða tapaði trú á landið. Því er þessi litla þjóð það, sem hún er nú, sjálfstœtt lýðveldi með glœsta ytri menningu og verulegar þjóðar- tekjur og þjóðarauð, a. m. k. borið saman við það sem áður var, en allt er þetta veraldargengi fallvalt, skorti hina innri menning, siðgœði og trú, drepist líf andans í dróma. Það er ekki vandalaust að gœta fjör- eggs frjálsrar smáþjóðar, svo brot- hœtt sem það er og auðvelt að glopra því sér úr höndum, eins og dœmin sanna úr þjóðarsögu. En vilji menn varðveita það heilt og óskert, þá mega kirkja og kristni ekki gleymast. Verði þeim hornsteinum, er hún hefur lagt, kippt burt, andlegri leiðsögn hennar hafnað, þá mun hin háreista menning nútímans brátt hrörna og riða til fails. Svo fór á Sturlungaöld, og sú saga getur endurtekið sig enn. Mörgum sýnist merki slíkrar menn- ingarhnignunar blasa við. Það er álit ýmissa sagnfrœðinga, að auk framfaratímabila í menningu þjóða, komi tilsvarandi hnignunartímabil og er skírskotað til reynslu sögunnar um þetta. Meðan Evrópuþjóðirnar voru ósiðaðir steinaldarmenn stóð menn- ingarlíf með blóma hjá Kínverjum. Menning þeirra staðnaði síðan og fór hnignandi um langt skeið. Svipaða sögu má og segja um Indverja, Kal- dea og Egypta, svo að dœmi serJ nefnd. Eins þekkjum vér gullaldar- tímabilin í sögu Grikkja og Rómverja< er ekki áttu sér ýkjalangan aldur- Og nú virðist röðin komin að hinum vestrœna heimi og menningu hans- Hœpið er, að hér sé um eðlislögmál tilverunnar að rœða, svo sem gizkað hefur verið á. Þá vœri mannkyni jafn- an hrint aftur, er það leitaðist við að klífa hinn erfiða hamar þekking°r og framfara í sókn og leit á œðstu mið mannsandans. — Raunveruleg menning þjóða er fólgin í tvennu. Annars vegar þekk' ing á eðli og lögmálum hinnar sýn1' legu, áþreifanlegu tilveru. Þetta er hin ytri menning. Hins vegar er hun fólgin í eðliskostum einstaklingann0, að þeir þekki sjálfa sig, skynji tak- mörk sín og hafi vilja og vit til neyta orku sinnar í þágu og þi°n' ustu lífsaflanna. Á þessu grundvallast hin innri menning. Hin ytri menning vestrœnna þjóðd er eins fullkomin og mannleg hugsuP fœr greint. En hún hefur ekki reyiizt einhlít. Heimsstyrjaldirnar tvœr á irstandandi öld eru hryggileg dce1111 þess. Persónuþroskinn og viljinn rl hins góða óx ekki eða a. m. k. hé!zt ekki í hendur við tröllaukna ytri þe^^, ingu og menningu. Orsakanna rna víða leita, svo sem i hugsunarhced1 þjóða, uppeldisaðferðum, þar sem hyggja andans hefur vikið fyr,r hyggju efnisins. Kirkjan hefur misst tök og áhrif hennar farið þverrand'- Efnishyggjan gerði menn hirðulauS° og alvörulitla í breytni og reyndist fóstra margskonar lasta. Togstreitc* hefur verið háð um völd, fjármunl 56
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.