Kirkjuritið - 01.10.1971, Blaðsíða 91

Kirkjuritið - 01.10.1971, Blaðsíða 91
^Qnnlegs atferlis, svo sem ást, af- ^fikslu, gleði, dauða, fœðingu, útlegð. I etta eru þœttir umskipta og hverf- e'^a, sem dauðleg tilvera mannsins er ofin úr. Það er hið skáldlega form, ^ern Qerir það mögulegt að koma Pessari frumreynslu til skila í orðum, en ekki hið vísindalega form. Þar eð Predikun fœst við hin stórfenglegu stef mannlegrar tilveru með Guð að miðun, Þq þarf fnjn einnig að nota ' skáldlega mál, ef hún á að vera ^egnug þess ag i^on-iQ því til skila, Sem eftir eðli sínu verður aðeins þekkt jjem veruleikasvið (known existetially). h°k ^1" e^' tilviljun, að rit hinna resku spámanna eru að mestu Se^ fram á háttbundinn (metrical) mata- ^að er ekki að ástœðulausu, e9Qr frá því er sagt í Jóhannesar- sPialli; ag lœrisveinunum hafi ^Jannizt á hvern hátt hann talaði, þar ^ það gerðist dag nokkurn, að hann uð^^' at veniunni °9 i-)eir ^róp- ' "Sjá, nú talar þú berlega og Js®lir enga liking (Jóh. 16:29). n^áp5 VQr sniiiin9ur * myndauðugu |, 1 því að segja dœmisögur og ^'ngar. Allir, sem skarað hafa fram no f ta^un a Þv', sem Guðs er, hafa ®rt sér hinn skáldlega framsagn- armáta. Þótt einkennilegt megi virðast, og fr° e^i' þá þróast þessi skáldlegi grarnsa9narmáti á eðlilegan hátt með I Urri' ei! predikarinn er ncemur á ^Vndardóm þess guðlega og nœmur eklk^nC*ar^°ma manr|ie9s lífs- f’að er 1 i'klegt að hinir hebresku spá- menn u , þl narl visvitandi lagt sig eftir þ ^ skáldlega framsagnarmáta. ' sem gerðist var það, að þeir urðu Ijóðrœnir í tali sínu um Guð og lýð hans, og á sama hátt varð fram- sagnarmáti þeirra Ijóðrœnn. Vera má að orðfœri þeirra hafi síðar meir verið fágað og sömuleiðis má vera, að listin hafi, er tímar liðu, smeygt sér á meðvitaðri hátt i framsagnar- máta þeirra. Þessa er hœgt að vœnta. Hrifnœmi og hvati er þó ekki með- vituð Iist. Þörfin fyrir skáldlegan máta sprettur af eðli þess, sem predikarinn gerir að boðun sinni. Ólíklegt er að maður tali skáldlega um jöfnuna: a2 — b2 = (a + b) (a — b) En möguleikarnir eru hins vegar nœsta raunverulegir, þegar skýrt er frá lausn ísraels úr þrœldómshúsi Egypta. Eitthvað í líkingu við 114. sálm gœti þá komið frarm Þegar ísrael fór út af Egyptalandi, Jakobs œtt frá þjóðinni, sem mœlti á erlenda tungu, varð Júda helgidómur hans, ísrael ríki hans. Hafið sá það og flýði, Jórdan hörfaði undan. Fjöllin hoppuðu sem hrútar, hceðirnar sem lömb. Þess verður og að geta, að hinn hebreski hugsunarháttur og hebresk- an sjálf voru sérlega vel fallin til skáldlegs stíls. Þar eru fá lýsingar- orð, en urmull hlutlœgra (concrete) nafnorða. Það er einnig sáralítið um óhlutlœgan (abstract) framsagnar- máta, en sífelld notkun stuttra setn- inga, sem saman eru tengdar á rök- rœnan hátt. Skyldi það vera að á- stœðulausu að þessi máti mynd- rœnnar hugsunar og hið hlutlœga 89
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.