Kirkjuritið - 01.10.1971, Qupperneq 25

Dr- SIGURBJÖRN EINARSSON, biskup:
Við
setningu
prestasteínunnar
Ávarp
Br®ðu
y . -r rnínir.
Þ'Lr'if °^'r ve^omnir til samfunda.
sót öllum, sem hingað hafið
ser^ V'^sve9ar að. Þökk fyrir þó stund
óð a'"fum saman í Dómkirkjunni
af "A ^°9num virtum brœðrum
st r rUrn ^°nöum, sem komnir eru til
lQar a með oss, dr. Valdimar J. Ey-
n s> ágœtum leiðtoga dótturkirkju
vorrnr ' \/
^ Ul i Vesturheimi, og dr. Bjarne
•ti'ífide ^ra norsku kirkjunni, sem er
Qauurkirkja vor, þegar langt er litið
líða hratt og hverfa ört hjó.
tírn0^ menn eldast, finnst þeim sem
lnn herði stöðugt ó sér, líkt og
straumur órinnar harðnar eftir þvi
sem nœr dregur brúninni, sem hann
fellur bróðum fram af. Þetta er allra
manna reynsla. AAer finnst skammt
síðan vér vorum hér saman í fyrra.
Hvað liggur eftir við þann feril, sem
farinn var? Vér megum víst jóta það,
prestarnir, sem eigum svo miklu að
svara um það, hvernig kirkjunni vegn-
ar og hverju miðar í starfi hennar,
að órið hvert markar lítil spor, hvort
sem litið er ó heildina eða svipast er
um ó þrengra sviði.
Kirkjan og nútíðin
Samtíð vor hefur öðrum tímum fram-
ar einkenni hraðans og hinna öru
23