Kirkjuritið - 01.10.1971, Qupperneq 63

skornum skammti. Það er margra sök. Meðal
nnars má telja, að foreldra skortir hjólpargögn,
m þeir kunni með að fara. Þar er mikið starf
nnið' einhverju ó að bjarga í því efni.
^e9i Kirkjuritið leggja þar lið.
sPyrja mœtti einnig, hvort þess sé nokkur
' heimilisguðrœkni lœrist þar, sem ekki
6rU stundaðar kirkjugöngur. Þótt fólk, sem ekki
^^nir ^irkjugöngum, hafi bœnir yfir, hlýtur það
^ að vera óhrifalítið og yfirborðslegt í augum
/ns- ^9 barn lœrir að jafnaði ekki trú nema
a f°reldrum sínum.
^er kristnir menn vitum engin róð né tœki,
91^6S^U Þess að vek'a tra °9
bce 0 9U^rcekn' en bin gömlu: boðun orðsins,
^ lr °9 sakramenti, þar sem söfnuðurinn kem-
Sarr|an. Og um kirkjugöngur gildir hið sama
^ um trúna: Barn lœrir að jafnaði ekki kirkju-
n9Ur nema af foreldrum sínum. Sitji foreldr-
[f ^e'ma' þó lœra börnin að sitja heima. Það
.| a^9gjuefnið. Kirkjusókn er að vísu víða mik-
a er '1un alls staðar OF lítil. Ekki þarf að
^ ^r a um vandamól, sem því við koma. Al-
að er' ^Versu erfiðara verður með hverju óri
ma a messum ó sumrum, einkum til sveita.
^n hér
Undc
Guð;
VQrðar miklu, að ekki sé slegið undan.
nslóttur veldur tjóni, sem seint fœst bœtt.
að h Verður að standa opið, Orðið verður
a °9 bjóða sakramentin, jafnvel þótt eng-
nn viMi l
Ur^ 1 Koma og þiggja. Með því einu móti er
fólk bœ9Í° ^ra Þe'rr' farheimskun og fófrœði
' sem vill telja sig kristið, að nóg sé að
K°ma í U:rL-
mtkju einu sinni eða fjorum sinnum a
Qn. 1
^NNTUN PRESTA
s^l er viðurkenndum hlutverkum hó-
arná veita eldri kandidötum kost á viðbót-
1 ethr kröfum þeirra og óskum," skrifar
fyrir °nn ^annesson prófessor hér í ritinu
þett S^arnmu- Ástœða var til þess að minna á
hann' e'n^Um að Þv* er presta varðar. Séra Jó-
ku ^etur þess ennfremur, að honum sé ekki
guá, 9t' að óskir af hálfu presta hafi borizt
^eðideildarkennurum varðandi framhalds-
m6nntun *• UOár.
Meira en 10 ár munu einnig liðin, síðan ég,
þá ungur prestur, gerðist svo djarfur að hefja
máls á því við einn af kennurum guðfrœðideild-
ar, hvort ekki yrðu haldin námskeið fyrir presta
í nýrri grein, sem þá var verið að taka upp við
deildina. Prófessorinn svaraði því til, að slíks
mundi lítil þörf. Síðan hef ég ekki gert slíkar
fyrirspurnir. Um það, hverra kosta prestar eigi
völ í utanferðum, er bezt að skrifa sem fœst
að sinni.
Endurhœfing og endurmenntun eru nú mjög
í tízku. Að sjálfsögðu er prestum ekki minni
þörf á endurnýjun og viðbót en öðrum stéttum.
Vegna deyfðar annarra aðila hef ég hallazt að
því, að stjórn Prestafélags Islands bœri að hafa
frumkvœði í þessu efni líkt og verið hefur hjá
ýmsum öðrum stéttum. En hvað sem því líður,
þá er hér með þeim tilmœlum beint til Guð-
frœðideildar, að hún bjóði prestum námskeið í
einhverju því, sem helzt má verða til uppbygg-
ingar. Jafnframt skal á það bent, að guðfrœði-
þáttur Kirkjuritsins œtti að vera ákjósanlegur
vettvangur þeim kennurum guðfrœðinga, sem
vildu láta einhverja fróðleiksmola af borðum
falla til presta og annarra áhugamanna.
Það skal tekið fram af gefnu tilefni, að það,
sem tínt er í Orðabelg þennan, er að sjálfsögðu
allt á ábyrgð ritstjóra. Ritnefndarmenn eru af
því saklausir.
G.ÓL.ÓL.
61