Kirkjuritið - 01.10.1971, Qupperneq 83

því er predikunina
eT ^ ú I k a upprisu Krists?
SéuÞ6tta ógn aðstöðu okkar?
L-fm v'ð óviss um upprisuna, hvað
° Urn v'ð þó að boða? Er þó ekki
°"u lokið, að
varðar?
Verður að gœta þess vandlega
ri 9era 9reinarmun ó staðreynd upp-
y.gHnar og hvernig hún ótti sér stað.9
j n Vltum ekki, hvernig hún i r a u n-
q *n 1 á 11 i sér stað .Frósagnir
út kSPÍallanna 9era en9a tilraun til
vifS sem þau se9Ía- er
þe°IS Ur®ur nokkurra votta. Reynsla
qn ra a Páskadag, við gröfina og
fc^nars staðar, veitti þeim þá sann-
áauð^U< ^ann hefði risið upp frá
v „ Um' ^ristnir menn
^ r ð a a ð t '
Krists.
rua upprisu
Við
a Ö|
'1inni
viðurkennum, að erfiðleikar eru
Um lýsi
ngum á upprisunni, einnig
leika' °rtilocloxu- Málfarslegir erfið-
ins ^ 6rU a sa9um Nýjatestamentis-
sarri S6rn Ver'ð 9efur að hœgt sé að
Se eld^0' °9 eins 9etur veriá, að það
jst ' nce9t- En lang viturlegast virð-
Bib|,era að viðurkenna, að frásögn
|ýSaIUnnar se bezta tilraunin til að
raun Sem 9iörðist, — því, sem í
þýðjr°9 sannleika er ólýsanlegt. Þetta
af b a® v'ð viðurkennum hana, ekki
hennj1, ei<i<' Se lnce9t að andmœla
ar 1 !' Þv' að af blöðum Biblíunn-
hvbft m*71 Viið seð/ að við erum ekki
sÖnn ^ al'ta' °ð Guð gjöri okkur
starf nar^09n um nálœgð hans og
OkkurSSm ei<ki sé hœgt að mótmœla.
ui-stbð SrU ei<i<' veittar óyggjandi nið-
af sérUr rQnnsóknar (data), er fœði
nrg i]1" Pekkingu. En okkur eru veitt
e9 sönnunargögn, til þess að
geta tekið skrefið, skref trúarinnar
til sannfœringar um upprisu Krists
frá dauðum. Á þennan hátt getum
við veitt viðtöku staðreyndum fagn-
aðarerindisins, sem til okkar hafa
borizt, eins og Páll postuli gjörði
(I. Kor. 15 : 3-7). Trúum vér á þennan
hátt staðreynd upprisunnar, þá er
eitthvað að predika. Predikunin verð-
ur ekki tóm, heldur hefir innihald, efni.
( þessu felst, að boðskapurinn, sem
við flytjum, er ekki sá „Jesús sögunn.
ar", sem hinir „frjálslyndu mótmœl-
endur" (Liberal Protestants) leituðu
svo mjög á 19. öldinni. Hugsun þeirra
var sú, að gœtu þeir einungis komið
hinum kirkjulega Kristi og Kristi
kennisetninganna úr umbúðum, þá
kœmust þeir ! snertingu við leyndar-
dóm persónu hans. Þetta fyrirtœki
mistókst.10 Boðskapurinn, sem við
flytjum, er ekki heldur aðeins „Kristur
reynslunnar". Slík nœgjusemi dugar
ekki, eins og arftakar Bultmanns í
Þýzkalandi sýna með hinni nýju
áherzlu þeirra á Jesú frá Nazaret.
Efni predikunarinnar
er maðurinn Jesús, sem
auglýstur er DROTTINN
Jesús fyrir upprisuna
frá dauðum.
Guð verður veruleiki, er við mœt-
um þessum Jesú. Hvergi er þetta mót
eins áþreifanlegt eins og við kross
Krists. Það er þar, sem við stöndum
andspœnis takmörkunum okkar, og
það er þar, sem við skynjum, að við
mœtum hinum einstœða. Vegna þess,
að þetta mót á sér sérstaklega stað
við krossinn, þá varð það þ u n g a -
m i ð j a predikunar Páls: „Vér pred-
ikum Krist krossfestan" (I. Kor. 1 : 23
81