Kirkjuritið - 01.12.1972, Qupperneq 7

Predikun fró órinu 1926 eftir Kaj Munk
Kirkjan í Vedersö
Um aldir hefur kirkjan staðið hér
°9 horft yfir sóknina, haldið vörð.
I rómverskum sið hafa litlu kórdreng.
'rnir snúizt kringum altari hennar,
sveiflað reykelsiskerjum sínum og
sungið hóum raustum. Prestarnir hafa
^essað ó latínu og haldið uppi pjötl-
unni af kyrtli Krists, þeirri, sem vér
9eymum enn uppi í altarinu. Og
''/edersö-söfnuður hefur kropið ó
ðólfið og kropið við altarið, og á
^ótíðisdögum hefur kirkjufól kið
^engið að kyssa hinn heilaga klút.
Skeið eru runnin. Prestarnir með
^eirn. Siðirnir einnig. En — kirkjan
hefur verið kyrr. Hún hefur staðið
v°rð sinn og skimað yfir sóknina.
^Qr neðra er nú Ábjerg. Þar var
sPilað ó spil og drukkið og margt
^röftugt blótsyrði hraut þar og
^argt kjarnmikið hnyttiyrði. Og
'rkjupresturinn, hann hefur stundum
Qndað hendi gegn svallinu þar
neSra, og stundum hefur hann ver-
með í spilum og drykkju, og
s_terkir karlar hafa borið ha nn heim
n Prestssetrið, en eldþrútið höfuðið
a,n9laði aftur og fram. En hversu
fern presturinn var, hvort sem hann
at°i í hótunum eða signdi sig, þó
hefur kirkjan verið söm og hugsað
eins. Og fólkið, sem kom og fór
og kom að nýju — —, já, með
nokkrum hœtti hefur það einnig ver-
ið samt við sig, — veiklyndir menn,
sem þurftu svo mjög aga og hugg-
un hinnar gömlu kirkju og komu
einnig og fengu.
Og kirkjan hefur staðið og skimað
yfir sóknina, — séð, — hve fögur
hún er.
Dag nokkurn var svo kvarnhús
reist.
„Hvers háttar ert þú?" spurði
kirkjan þá.
,,Ég er mylla. Margar slíkar eru
byggðar út um gervallt landið. Ég
á að mala korn í mél til daglegs
brauðs."
,,Þú brennir líklega ekki korn í
bruggið?"
,,Nei, nei, hvað ertu að fara,
kirkja. Mél til matar. Það er mitt
verk."
„Það er gott. Velkomin sértu,
mylla. Það er prýði að þér í sókn-
inni. Þú ert svo falleg. Og daglegt
brauð, það biðjum vér um i bœn-
inni til Föður vors. Það er vel, ef
þú getur hjálpað oss að fá þá bœn
293