Kirkjuritið - 01.12.1972, Qupperneq 29

Hafðu, Jesú, mig i minni,
mœðu og dauðans hrelling stytt.
Börn mín hjó þér forsjón finni,
fró þeim öllum vanda hritt,
lóttu standa á lífsbók þinni
líka þeirra nafn sem mitt.
Þessa konu segist Halldór einhvern
f|ma hafa ávarpað svofelldum orð-
Un"i: ,,Við höfum nú verið saman
ein þrjátíu ár. Hvernig stendur á því,
að ég hef aldrei heyrt þig segja
styggðaryrði, að ég held?" —
Hún svaraði: ,,Það er líklega af
^Vi, að mér hefur aldrei þótt við
neinn. Svo á maður heldur ekki að
'áta það finnast, þótt manni þyki."
Hún var mikil raunamanneskja,
Segir Halldór, en frá því segir ekki
a þessum blöðum.
Garrialf hús og horfin tíð
~~~ Ég hef hugmynd um, að hér
Éafi verið mikið og fjölskrúðugt
^annlíf, þegar þú varst að alast
UPP, segi ég.
Já, það var hér margt fólk,
Qldrei fœrri en tuttugu á veturna og
Priátíu á sumrin.
Sveinn var að segja mér, að
Petta hús vœri gamalt.
Já, það er byggt ’69-'70.
Og er það með sömu um-
H^erkjum og upphaflega?
Það var tekin úr því suður-
'32 eða '33. Að öðru leyti
það alveg eins og var. Hurðirnar
Pessar eru t.d. þœr sömu — og
ásarnir. Hér inni er þó búið að
^ala yfjr það, sem áður var eikar-
^alað, neðri þiljurnar þessar, t.d.
' Hver byggði?
— Það var hann Páll, afi hans
Vilhjálms Þ. Gíslasonar. Svo kom
hann hér aftur. Það mun hafa verið
í kringum 1910 eða ’ll. Þá málaði
hann upp eikarmálninguna gömlu.
Þá var hann orðinn gamall maður,
náttúrlega.
Já, húsið er orðið gamalt og langt
á eftir sínum tlma, eins og ég og
annað, sem í því er.
Og Halldór bendir á saumaða
mynd af Ijóni á stofuveggnum:
— Þetta, sem þarna hangir, seg-
ir hann, — saumaði amma mln
1860, — Ingibjörg Gunnlaugsdóttir.
Inni er söðuláklœði, sem hún saum-
aði árið áður.
Breiðir listar skipta stofuloftinu í
marga, smáa ferninga. Halldór seg-
ist vera farinn að sjá það í seinni
tíð, síðan fátt varð um kvenfólk á
bœnum, að slík loft séu óhentug,
erfitt að halda þeim hreinum. Hann
kveðst hafa séð þrjú hús í Reykja-
vík með svona lofti. Eitt af þeim
var Landfógetahúsið gamla, þar sem
Hressingarskálinn er nú til húsa.
Hann kom þar oft áður. Foreldrar
hans voru þar alltaf nœtursakir, þeg-
ar þau fóru til Reykjavíkur. Um Árna
Thorsteinsson, sem þar bjó, segir
Halldór, að hann hafi verið mikill
fyrirmyndarmaður og þau hjón bœði.
— Nú eru þeir farnir að snúa
þessu öllu við, — nöfnunum hérna,
sem ég ólst upp við, anzar Halldór,
þegar ég hcf orð á því, að lengi
mœtti líklega tala um húsið og
staðinn. — Það eru tveir hólar hérna
niðri í túninu, sem alltaf eru kallaðir
Goðhólar, og lág er á milli þeirra,
sem var kölluð Goðalág. Nú sé ég
315