Jörð - 01.08.1931, Qupperneq 53

Jörð] HVAÐ HEFÐIR ÞÚ GERT f ÞESSUM SPORUM? 51
einu að halda einfaldlega og hógværlega fast við ásetning
minn um, að láta ekki vonda konu, er engan skilning
hafði á ást, ryðja mér úr vegi. Ég lét hana um nöldrið og
ásakanirnar. Henni lét ég eftir áð beita ofsa og brígslum.
Sjálf var ég hæglát, þolinmóð og látlaus í dagfari, og
lagði á það alla alúð, að standa henni í eng u að baki.
Gerðist ég nú sjáandi á það, hversu ég hafði að undan-
förnu slakað á um útlit mitt og daglegar venjur; og ég
lagði ítrustu áherzlu á, að vera a. m. k. jafnoki hennar
líkamlega.
Smámsaman tóku að strjálast komur óla til elju minn-
ar. Þegar hún hringdi til hans í síma, svaraði hann orðið
oft, að hann yrði að fara aftur á skrifstofuna eða að hann
væri að faraíknattleikaklúbbinn sinn. En þegar hann var
tekinn að koma með þess háttar afsakanir, þá vissi ég, að
hann var að koma til mín aftur. Enda varð raunin sú, að
ekki leið þá á löngu áður, en hann nam hana algerlega
brott úr lífi sínu. Og er hann nú minn fremur en nokkuru
sinni fyr. Því nú hefir hann fullgilda reynslu um mátt og
dásemd ástar minnar, og veit orðið, hvers virði hönum er
eigin ást hans til mín.
Ég býst ekki við, að okkur takist að þurka með öllu á
burt þetta voðalega missiri; gamla traustið kemur ekki
aftur. En við höfum færst nær hvort öðru í annars konar
trausti — traustinu á sjálfum okkur, hvað við megnum,
trausti á framtíð okkar þriggja. Allt saman vegna þess,
að ég lagði ekki árar í bát og gaf hann eftir, þegar hann
ætlaðist til þess af mér«.
Þ É R fer eklci verst við stúlku, sem elskar þig, með
því að siíta þig frá henni, er þú hefir alið upp í henni tál-
vonir, vegna breyskleika þíns — og er það þó vitanlega
mjög vont; — heldur með því að gera hana afhuga þér,
með lítilmennsku. Það fer verst með hana og er þér sjálf-
um verst.
4’