Sjómannadagsblaðið - 01.06.1989, Síða 10

8
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
aði við minningarathöfn á fyrsta Sjó-
mannadegi og markaði á vissan hátt
þær minningarathafnir sem á eftir
komu. Hans er minnst sérstaklega í
anddyri Hrafnistu í Reykjavík, en
þar er varðveitt málverk af honum í
ræðustóli Sjómannadagsins.
Eftir andlát hans tók við sem bisk-
up Ásmundur Guðmundsson í jan-
úar 1954, en lét af störfum 1959. Þá
tók við biskupsembættinu Sigurjörn
Einarsson, eða þann 29. apríl 1959 og
gegndi því embætti til 1. október
1981.
Þá fór sá sem þetta ritar að meta og
skilja þýðingu þess að sjálfur bisk-
upinn yfir íslandi sé viðstaddur og
þjónandi við þessa athöfn.
Ég tók við formennsku í Sjó-
mannadagsráði snemma árs 1962,
kynntist því Sigurbirni vel í þessu
starfi og hans mikilhæfu konu Magn-
eu.
Sama er að segja um frænda minn
Pétur Sigurgeirsson biskup sem lætur
af störfum sem biskup 1. júlí n.k.
Ég vona að herra Pétur ásamt
konu sinni Sólveigu, geti enn einu
sinni verið með okkur við minningar-
athöfnina í Dómkirkjunni og setið
hóf Sjómannadagsins um kvöldið og
kvatt þar vini og aðdáendur. Ég vona
að líf og heilsa þeirra hjóna gefi þeim
farsælt líf á efri árum og þannig vil ég
kveðja herra Pétur í sínu starfi fyrir
mína hönd og Sjómannadagssamtak-
anna.
Um leið og heiðursmaðurinn Pét-
ur Sigurgeirsson er kvaddur, er nýr
biskup boðinn velkominn, Ólafur
Skúlason dómprófastur og prestur
við Bústaðakirkju, sem tekur við
biskupsembætti þann 1. júlí í ár.
Ólafur er fæddur 1929, ólst upp á
æskuárum í Keflavík og þjónaði þar
sem prestur eftir að hann kom frá
prestsþjónustu í Vesturheimi. Hann
starfaði sem prestur í Bústaðapresta-
kalli frá 1964 og sem dómprófastur
frá 1976.
Séra Ólafur er nákunnugur starfi
Sjómannadagsins. Hann hefur starf-
að um áratuga skeið í Lionsklúbbn-
um Baldri sem hefur verið stórtæk-
astur góðgerðar- og styrktarfélaga
við uppbyggingu og búnað Hrafnistu
í Hafnarfirði.
Á síðasta Sjómannadegi helgaði
hann hinn nýja minnisvarða óþekkta
sjómannsins við vesturhlið Fossvogs-
kirkju og þjónaði í Dómkirkjunni við
minningarathöfnina.
Báðir þeir sem ég hefi getið, þess
sem er að kveðja og þess sem er að
taka við, verða ef Guð lofar til staðar
þegar páfi hinnar kaþólsku kirkju
kemur í heimsókn til Islands næsta
Sjómannadag, fyrstur slíkra kirkju-
höfðingja frá því kristni komst á.
Þeir Pétur biskup Sigurgeirsson og
Ólafur dómprófastur Skúlason eru
hinir réttu menn til að koma fram
fyrir kirkju okkar og kristna menn á
íslandi, tilheyrandi liinni Lúthersku
kirkju.
Æðsti kirkjuhöfðingi kaþólskra
manna á fulla virðingu skilið sem og
fulltrúar annarra trúarbragða. En nú
heimsækir páfi okkar land í fyrsta
sinn á Sjómannadaginn 1989.
Við heimsókn páfa til íslands á
þessu vori er fyrir okkur, sem fylgd-
umst með og tókum þátt í stjórn-
málaumræðu og átökum í Evrópu á
síðustu áratugum, sjálfsagt gott að
líta til baka og nema staðar við það
sem vakti sérstaka athygli í fari og
framkomu páfans Jóhannesar Páls
II.
Hann ferðaðist meira en nokkur
fyrirrennara hans, en fyrir mig gaml-
an baráttumann í verkalýðshreyfing-
unni voru ferðalög hans ekki hið
eina, heldur miklu frekar beinn og
óbeinn stuðningur hans við hina
frjálsu pólsku verkalýðshreyfingu —
Samstöðu — og ekki síst forystu-
manninn Lech Walesa.
Hver er þessi maður sem í senn er
frjálslyndur og hefur komið fram og
barist fyrir mannréttindum ýmissa
minnihluta hópa og barist gegn ein-
ræðisherrum svo sem Marcosi á Fil-
ippseyjum, tekið harða afstöðu gegn
kynþáttaaðskilnaði í S-Afríku, stað-
ið fyrir miðlun mála á átakasvæðum,
hjálp við hungraða og slasaða víðs-
vegar í heiminum og harður í friðar-
boðskap sínum. Sami maðurinn er
harður í baráttunni gegn getnaðar-
vörnum, sem hann telur synd sam-
kvæmt kenningu sinnar kirkju og
gildir hið sama um hjónaskilnaði,
rétt presta til að kvænast o.s.frv.
Þrátt fyrir þetta og eitt og annað
sem mér finnst stangast á í kenning-
um hans og preláta hans, þegar horft
er til afstöðu hans til hinnar „frjálsu
Pólsku Samstöðu“, verkalýðshreyf-
ingarinnar sem Lech Walesa berst
fyrir, er það máski ekki undrunar-
efni, þegar uppruni og þjóðerni Jó-
hannesar Páls II. páfa er skoðaður.
Hann er fæddur í Póllandi 18. maí
1920 í borginni Wadovice, sonur liðs-
foringja í pólska hernum. Skírnar-
nafn hans var Karol Joseph Wojtyla.
Hann er örugglega fyrsti Pólverj-
inn sem er kjörinn páfi og trúlega sá
fyrsti sem kemur frá Mið-Evrópu
a.m.k. þeirra þjóða sem teljast
slavneskar.
Hann stundaði nám í bókmennt-
um og skrifaði bókmenntaverk
þ.á.m. leikrit sem á seinni árum hafa
verið dregin fram í dagsljósið. En
þegar Þjóðverjar og Rússar hernámu
Pólland hóf hann nám í guðfræði,
samfara því að hann starfaði í neðan-
jarðarhreyfingunni. Jóhannes Páll
II. er hámenntaður maður og hefur
þegar skrifað fjölda rita um hina ka-
þólsku trú, heimspeki hennar, sið-
fræði og guðfræði.
Fyrir okkur sjómenn, er það heið-
ur að taka á móti Jóhannesi Páli páfa
á Sjómannadaginn.
Minningarathöfn þeirra sem látist
liafa á liðnu ári og blessun þeirra sem
lifa, er örugglega tekin úr siðum ka-
þólskra sem sjó stunda.
En kirkja okkar íslendinga og við
sem teljum okkur kristna menn, tök-
um að sjálfsögðu á móti þessum
kirkjuhöfðingja 850 milljóna ka-
þólskra manna og þjóðhöfðingja
Vatikansins í Róm á verðugan hátt.
Megi heimsókn hans tengja enn
betur bræðrabönd kristinna manna í
þessum heimi.
Pétur Sigurðsson