Eimreiðin - 01.04.1931, Blaðsíða 95

E’MREIÐIN
NVTT ÍSLENZKT LEIKRIT
199
^9 hef horft á haustiö koma,
, ‘lar miallir skína,
®9 hef séö þig sitja og gráta
^lskinshlátra þína.
n niér fanst sem eitthvað þiðna
nndan þínum tárum. —
or9 frá árum, sorg frá liðnum árum.
^e|ur og sumar veröld gerðu
;ondn og góðu tama.
9 hef séð þig stara, stara,
Q3nda_ alt á sama.
. 9 |Tlor fanst, sem einhver velti
m'9 Þungum steini.
Bið ég í Ieyni,
bið fyrir þér í Ieyni.
* *
*
Seiðir ung og auðug strönd,
ögra Ránardætur.
Oður fer í ókunn Iönd,
alein Freyja grætur.
Ut á sollnum öldugeim
allar vonir deyja.
Aldrei kemur Óður heim,
altaf grætur Freyja. —
Guðmimdur Böðvarssoti.
Nýtt íslenzkt leikrit.
'lskygnasti gagnrýnir 18. aldar, Frakkinn Dennis Diderot, sagði um
rila9erðina, að hlutverk hennar væri í því fólgið fyrst og fremst að
r®ða mikilvæg siðalögmál, en draga þó ekki á neinn hátt með því
r orIagaþunga leiksins eða atburðahraða. Þess vegna barðist hann gegn
^ 'kunartóninum, hvar sem hans gætti í leikritagerð samtíðarinnar. —
°ar óókmentarýnir og rithöfundur sömu aldar, Þjóðverjinn Lessing,
1 um leikritagerðina, að hún væri fram komin til þess, að dauðlegir
ko ' S*tU °^last Þalllöku í þeim fögnuði Drottins allsherjar, sem full-
■ m'nn skilningur á lífinu veitir. í tilverunni er alt hvað öðru háð, alt
VetenSslum hvað við annað, allar breytingar af orsökum komnar. En
-g8na Þessarar óendanlegu fjölbreytni Iífsins mikla sjónleiks, er engum
gel Um 6n ^öfundi hans fært að skynja hann til fulls. Vér mennirnir
m aðeins skynjað og skilið smáþættina, og þess vegna er leikrita-
mö'Un 'nuin svo mikil nauðsyn á að kunna að setja Ieik sínum rétt tak-
þ r.‘ ^etta hafa öll sönn leikritaskáld fundið ósjálfrátt, og vér finnum
4 s' «v6 listlögmál, sem þeir Diderot og Lessing lögðu svo mikla áherzlu
^lsndi í leikritum þeirra, sem hæst hafa komist í list sinni.
sió 'stenzl<t leikrit (Hallsteinn og Dóra eftir Einar H. Kvavan —
n eikur [ fjórum þáttum — Reykjavík (ísafoldarprentsmiðja) 1931)
vori** <0m'^ 09 hefur verið Ieikið af Leikfélagi Reykjavíkur nú á þessu
UtT1 . enn hofðu átt von á snjöllu leikriti á hátíðarárinu, frá einhverj-
a5 *? enzl<ra skálda, en sú von brást. Nú kemur Hallsteinn og Dóra,
Vlsu ar' síðar en hátíðarárs-leikritið hefði átt að koma út, en þó í