Eimreiðin - 01.01.1932, Blaðsíða 60

48
BINDING
EIMREinlN
Framundan hilti undir eitthvað, sjálfsagt í leifarnar af hópn'
um, en þær voru litlar og mjökuðust aðeins fet fyrir fet 1
áttina til Jóa. Það voru aðeins tvær persónur, karl og kona,
>kærustupar* hugsaði hann með sjálfum sér og beygði meó
lestina út af aðalveginum og heim á túngötuna. »Kærustu-
parið* fór fram hjá. Jói þekti Geira í Dal; það var flækinS5'
ræfill, sem hvergi átti höfði sínu að að halla, auðnuleysinS1’
sem enginn vildi þekkja en var oft kaupamaður í Dal °S
því kendur við bæinn. Kvenmaður reið við hlið Geira 3
gráum hesti. Jói fann blóðið stíga sér til höfuðs og hjart
sláttinn örvast. Honum skjátlaðist illilega ef þetta var ek 1
kaupakonan í Geirólfsholti, og hefði hann verið í vafa un1
hana sjálfa, þá þekti hann alt af hestinn. Þessi óþæS’^3
vissa kvaldi Jóa á augnablikinu og vakti hjá honum nýlar
kendir, einhverskonar kvöl, sem hann þekti ekki áður. Vissa
Einkennilega leiðinlegt hugtak og niðurdrepandi! Jói het
getað sætt sig við alla óvissu og orðið sæll í henni en
vissan var grálynd, hún kom sálinni í ólgu, vakti ofsafenSnar
tilfinningar í þessari bundnu sál. Og vegna þess að sálin uar
fjötruð af þrælsótta og sá hvergi frelsi, enga víðsýn fran1
undan, náði svartsýnin yfirhöndinni. Hún læddist, hæS* e°
örugt og alt af nær og nær. í Jóa hrærðist ekki ofsi, sett!
braut af sér hlekki vanans og hlekki þrekleysis, heldur 0 s^’
sem hlóð utan um sig fjötra svartsýni. Jóa langaði mest a
gera enda á þessari sálarkvöl með því að stytta sér stun\ •
En vaninn og hugleysið toguðu hver í sinn skanka og hel
honum í skefjum. Honum leið óbærilega illa.
Jói spretti af hestunum og hleypti þeim út fyrir
túnið-
lof*
Hann hafði enga löngun til að borða og fór beint upp a
og háttaði. En hann var ekki alveg háttaður, þegar Sigur
kom upp til hans og spurði hvort hann vildi ekki vera s
góður að hlaða sátunum, það gæti rignt og það vær> 1
farið ef þær væru út um alt og gegnblotnuðu. »Það ne
reyndar verið bezt«, sagði Sigurður, »að leysa úr bel®^
kvöld, þá hefði þeim verið borgið, en úr því að þú ert
inn að hátta, þá get ég ekki verið að biðja þig um þa^- ^
skulum heldur fara snemma á fætur í fyrramálið og leVsa/V
þeim þá«. Tilfinningin um eigin gæzku gagnvart vinn
uhjú>nU