Eimreiðin - 01.01.1932, Side 74

62
FVRIR SEXTÍU OQ S]Ö ÁRUM
EIMREIÐIX
fríðan. »Fríður«, tók síra Björn upp eftir okkur. »Hann var,
upp á sitt hið bezta meira en fríður, hann var vanskapaður
af fríðleika*. Síra Björn var ósmeikur við að kveða fast að
orði, og alt á annan veg en aðrir menn, hvort heldur var til
lofs eða lasts. Frumleikinn var þar hreinn og óbrjálaður,
hann var fornmannlegur, stórbrotinn, en jafnframt hjartagóður,
skjótur til góðra verka, ef á lá. Við dvöldum þar tvo daga^
og virtist mér heimilislífið, að því er kom til konu og barna,
vera með frjálsmannlegum blæ, myndarbragur á öllu og eng-
um tepruskap til að dreifa. Bjóst nú síra Björn til brottferðai
með okkur með son sinn Þorvald, og fleiri börn hans minnir
mig að væru í hópnum, og var ferðinni heitið til Reykjavíkur*
Nógir voru reiðhestarnir í Holti, mig minnir flestir rauðir.
Sást fljótt á, að prestur var reiðmaður góður, hafði sömu
tökin á hestunum, sem við höfðum séð 'oeztu reiðmenn Hér-
aðsbúa við hafa, þá bræður Ólaf og Sigfús Stefánssyni pró'
fasts Árnasonar á Valþjófsstað. Hann reið hægt úr hlaði og
svo áfram um stund, þar til er hann setti á sprett, gríðar
snarpan, en stuttan, og þetta lét hann sífelt ganga. En ekki
gátum við einhesta haldið í við hann lengra en út yfir Eystri'
Rangá. Skildi þar með okkur.
Vorum við nú enn einir okkar liðs, fórum yfir Vtri'
Rangá hjá Ægisíðu, um Holtin, niður farveg Rauðalækjar, er
við héldum að aldrei mundi enda taka. Tók þá við Þykkv>'
bærinn. Ekki man ég næturstað okkar á þessari leið fra
Holti, en yfir Þjórsá fórum við á Sandhólaferju, og þa^an
sem leið liggur um Loftsstaði hið neðra, alt að Litla-Hrauni.
Þar sat í öndvegi, svo sem annar patríark, Þórður sýslumað'
ur og kansellíráð Guðmundsen, gamansamur og orðheppi*111?
en frú Jóhanna gekk um beina, rösk og móðurleg. Áttum
við þar góðan og skemtilegan næturstað. Vfir heimilinu virtis*
mér ríkja andi góðleiks og glaðværðar. Margt fyndið °r
hrökk af vörum gamla mannsins, bæði til okkar og barna
hans. Þykist ég muna flest börnin, Margrétu, er skömmu
síðar giftist síra Páli heit. Sigurðssyni, nafnkendum gáfumanU>>
og lifir hún nú í hárri elli hjá syni sínum, Árna próíessor
Pálssyni. Þá var Þórður, síðar læknir, venjulega nefndur Hro
bæði heima og í skóla. Þá Oddgeir, er var sambekkiuður