Eimreiðin - 01.01.1932, Blaðsíða 15
E'MRE1ÐIN
BALDUR SVEINSSON
3
Qunnars Sigurðssonar, til þessa vinar síns. Draumurinn er
^tuttur, og læt ég hann því fylgja. Hann er svona:
Það brá fyrir björiu leiffri
°9 birti allra snöggvast:
Þá sá ég grænu grasi
Sróna slétta völlu,
en hlíðar víði vaxnar,
va99aði gola laufi,
tivahaði fugl á kvisti,
kliðaði blær í lundi,
niðaði foss í fjarska,
fyltist ég þrá f brjósti.
Eg held, að Baldur Sveinsson hafi orðið við þessari áskorun
Vlnar síns. Ég held, að hann hafi alt af verið að leita að
Pessu landi draumsins — leita að því í starfi sínu, í umgengni
Slnn> við aðra menn, leita að því í ljóði og leik — og í
^lálfum sorgunum, sem sóttu hann heim. Og ég veit, að hann
e^Ur nú fundið þetta land.
Eftirfarandi minningarljóð er eftir einn af hinum mörgu
Vlnun> hins látna. Ritstj.]
Þá syrti fyrir sólu
og sölnaði fagur blómi,
mér seig móða’ á augu,
í myrkri sat ég eftir.
Eg veit það var draumur — draumur,
en — draumarnir rætast stundum.
Leitaðu’ að Iandinu, vinur!
ef líf þér og kraftast endast.
É
9 9er>9 með þér á götu,
bott 9rýtt sé undir fótum,
9 heita hönd þér rétti
^hinstu vegamótum.
mörgum vildarvinum
** varst mér allra kærstur.
Hvað munu hinir mæla,
601 m'ssirinn var stærstur! —
^ott skarð sé fyrir skildi,
j^.skal ei hvarta lengi,
_ 1 mannsins mesti harmur
marga ljúfa strengi.
s 9 Vara hú þig, vetur,
þj" veldur böli og meinum,
Senn er sól á fjöllum
suinar f mold og steinum.
II.
Þig gerðu vel úr garði
þær góðu heilla dísir.
Það yfirbragð þú áttir,
sem afbragðsmanni Iýsir.
Þú fékst af íslands fjöllum
þinn fagra svip og heiða,
af hylja bláum himni
og hafinu dula og breiða.
Og skap þitt eins var ofið
af íslands móðurþeli,
með óttublæ og brosi
af björtu norðurhveli,
með skúraloft og skugga,
með skin af heiði og flóa,
með ilm af ungu grasi
og angan frjórra skóga.