Eimreiðin - 01.01.1932, Side 73

ÍIMREIÐIN
f-YRIR SEXTÍU OG SJÖ ÁRUM
61
Skógafoss, fríður, en ekki nærri eins hár og Hengifossinn í
Pljótsdal. Færðum við það dalnum okkar til inntektar gegn
ÞUl að Skógafoss var vatnsmeiri. Riðum nú um Eyjafjalla-
sveit undir bröttum og háum fjallahlíðum, en víðast grösugt
m)ög hið neðra Á þeirri leið skoðuðum við Hrútshelli.
fleiri hellum sáum við móta, en gáfum okkur ekki
h’nna til að athuga.
Nú var kept að Holti; var það einn áfangastaðurinn, er
^r var bent á í skjalinu. Þegar við komum að túnfætinum,
saum við veg liggja beint gegnum túnið inn í hestarétt mikla,
u,n víðar og háar dyr úr timbri. Fyrir hinum enda réttarinnar
Var allreisulegur bær; stóð hann ofar en réttin og því tröppur
Ur henni upp á hlaðið. Riðum við inn í réttina; fórum þar
baki og sáum í því mann standa fyrir ofan tröppurnar,
beldur en ekki þreklegan og svipmikinn, snöggklæddan, í
blárri prjónapeysu. Okkur grunaði, að þetta kynni að vera
Presturinn, síra Djörn Þorvaldsson, er við vissum af skjalinu,
tíð þar átti að vera, tókum hæversklega ofan, en maðurinn
smti því engu, einblíndi á hestana, og áður en við gátum
eusað honum kallar hann upp og segir: »Er hann þá kom-
,nn þarna hann SandfellsbleikurU Ég kvað já við því. Síðan
9engur hann að hnakknum og segir: »Það þarf enginn mér
se9Ía, að þessi hnakkur er eftir helv. hann Guðmund í
að
F|ögu- Þegar ég var á Stafafelli í Lóni fékk ég hnakka mína
,a honum og engum öðrum. Já, Guðmundur er snillingur.
ao er í rauninni ekki nema fyrir kónga og prinsa að ríða
1 hnökkum eftir hann, en ekki fyrir banns. boruna á mér«.
ö þessu athuguðu fór hann að veita okkur athygli, tók
°<kur elskulega, fylgdi okkur inn í bæjardyr, vildi hvernig
s®in við færðumst undan hjálpa okkur úr reiðfötum, athugaði
alan okkar fatnað og mælti: »Það leynir sér ekki, þarna er
°niið Múlasýslu-handbragðið*. En svo ég minnist aftur á
e'b, má það merkilegt heita, að síra Björn skyldi þekkja
ann þegar J stað eftir 16 ár, hafði séð hann einu sinni, þá
JÖgra vetra fola, á einni ferð sinni úr Lóni austur að Höfða
a Héraði að finna aldavin sinn, Gísla lækni Hjálmarsson.
^ Gísla varð honum tíðrætt, atgjörvi hans og glæsimensku.
lð iátuðum því, kváðum hann vera gjörvulegan mann og