Eimreiðin - 01.01.1932, Blaðsíða 105
ElMREIÐIN
KREUTZER-SÓNATAN
93
höfðum komið í veg fyrir, að við gæium átt afkvæmi, og líf
okkar varð nú enn meiri viðurstygð en það hafði áður verið.
Bændur og óbreyttir verkamenn geta ekki án barna verið,
°9 enda þótt oft sé erfitt að ala þau upp, kvarta þeir ekki,
bví þeir þurfa barnanna með, og börnin eru það, sem rétt-
tata hjónabandið. Við hinir, sem börn eigum, lítum aftur á
móti alls ekki svo á, að við höfum þörf fyrir þau. Þau eru
aðeins nýr gjaldaliður, byrði, nýtt áhyggjuefni. Þessvegna
réttlætir ekkert það ósæmilega líf, sem við lifum. Hugsunar-
Báttur þeirra, sem koma í veg fyrir að eignast börn eða
eignast þau í ógáti og telja þau aðeins til byrði, er hvor-
tveggja jafn ógeðslegur. Og ekkert getur réttlætt slíkan hugs-
unarhátt. En svo djúpt eru menn sokknir í siðleysi, að menn
telja alls enga þörf á að réttlæta sig. Mentafólkið svokallaða,
uú á dögum, lætur sér flest sæma að iðka þetta siðleysi og
gerir það án þess að hafa af því snefil af samvizkubiti. —
I rauninni getur heldur ekki verið um neitt samvizkubit að
ræða, þar sem samvizka er alls ekki til meðal fólks af okkar
súgum, nema ef kalla skyldi samvizku hræðsluna við almenn-
'ugsálitið og hegningarlögin. En sú hræðsla getur alls ekki
komið til greina í þessu efni. Hér er alls engin ástæða til
að óttast almenningsálitið. Hér eru allir undir sömu syndina
seldir. Og hversvegna skyldu menn líka vera að eiga hlut-
deild í að fjölga beiningamönnum í heiminum eða svifta sjálfa
si9 ánægjunni af að geta tekið þátt í samkvæmislífinu? Það
er heldur ekki nokkur ástæða til að óttast hegningarlögin.
það eru ekki aðrar en óbreyttar skækjur og hermanna-pútur,
sem kasta börnum sínum í einhverja tjörnina, og auðvitað
i'9gur það í hlutarins eðli, að slíkum skepnum sé varpað í
Hngelsi, en hjá okkur hendir ekkert slíkt, þar er séð um alt
' tæka tíð og eins og við á.
Nú liðu tvö ár. Ráðleggingar þorparanna höfðu sín áhrif.
Hún varð holdugri og fallegri, minti orðið á fagran síðsumar-
^ag. Þetta fann hún sjálf, enda lét hún sér orðið mjög
a"t um útlit sitt. Hún hafði fengið eitthvað tælandi við sig,
e'tthvað, sem setti fólk úr jafnvægi. Hún stóð í blóma lífsins,
Var aðeins þrítug kona, sem hætt er að eiga börn og leggur
alt frjómagn sitt í það eitt að auka á líkamsfegurð sína