Eimreiðin - 01.01.1932, Síða 72

60 FVRIR SEXTÍU OG S]Ö ÁRUM ElMRElÐitf
korn vestur á sandinn. Gekk ferðin um hann greiðlega, enda
fararmerki skýr, Hjörleifshöfði annarsvegar og undirfjöll Kötlu
hinsvegar, en fram undan Höfðabrekka og Víkurfjöll. ÞeSar
dró að brekkunum, er Höfðabrekka stendur á, urðu á ves1
okkar fuglar nokkrir, allstórir og bústnir, er vöppuðu um sand-
inn. Bárum við ekki kensl á þá. Véku þeir undan hestunum,
en hófu sig ekki til flugs. Vildi þá Stefán, er snemma var
hneigður fyrir dýra- og grasafræði, kynnast þeim betur, spraít
af baki og hóf sókn á hendur þeim til þess að handsama
eínhvern þeirra, en er minst varði sneri einn fuglinn sér við
sem örskot og spúði heljar-mikilli spýju af hreinu, mögnuðu
lýsi á Stefán neðanverðan, þannig, að reiðbuxurnar urðu allar
útataðar. Gaf Stefán þá upp sóknina og þótti ver farið en
heima setið; en úr þessu þektum við þó fýlunga af sjón
og raun.
A Höfðabrekku gistum við hjá Jóni umboðsmanni Sigurðs-
syni, héldum þaðan um Kerlingardal, Heiði og Steigarháls að
Felli í Mýrdal. Að Felli var þá prestur síra Gísli Thoraren-
sen skáld. Var hann okkur drengjunum góður heim að sækja>
ræddi við okkur um alla heima og geyma, spurði frétta ^
Árna sýslumanni kunningja sínum og fleirum. Hef ég heyr*
það síðar, að þeir hafi einatt gert sér til gamans að kasta5*
á gamansömum og stundum óhefluðum kveðlingum sín í miHurTI-
Undir umræðunum tók ég eftir því, að flaskan var ekki all'
fjarri. Næsta dag kvöddum við glaðir í bragði þenna raeðna
mann, fullan af spaugi og orðkringan mjög. Var nú haldi^
vestur um Sólheima, þar sem Loðmundur bjó forðum, er átt>
í höggi við Þrasa, er báðir voru rammgöldróttir og veitttí
Fúlalæk hvor á annars Iendur með jökulhlaupum ægile9um;
Fengum við fylgd yfir Fúlalæk eða öðru nafni Jökulsa a
Sólheimasandi. Ekki miklaðist okkur áin á að líta, an
önnur varð raunin á, er út í var komið. Að dýpt var ain
aðeins vel í kvið, en straummegin fossaði hún nálega upp 1
hnakknef. Höfðum við aldrei riðið vatn jafnleðjuborið °S
þefilt. Náðum við síðla dags að Vtri-Skógum til síra Kjartans
Jónssonar, er þá var orðinn aldraður og mjög heyrnarsljor-
Frúin, Ragnhildur Gísladóttir, var mikið yngri, gerðarleg k°nn
og hlynti vel að okkur. Þegar við riðum þaðan, blasti vi