Eimreiðin - 01.05.1970, Síða 35

ÍSLENZKUR SMÁRI
99
fyrri háttu á og ætlaði með
lægni að losa hann.
— Hvað gerirðu maður, segir
höfðinginn og er móður, láttu
steindjöfulinn í friði.
— Hvað? . . . moldvarpan hik-
ar.
— Við leggjum símann bara
yfir hann.
— Það má ekki, segir mold-
varpan ákveðinn, liggi hann yfir
og jarðvegurinn leggst að honum
beggja vegna, þá getur hann
marizt eða jafnvel slitnað á
steininum.
— Ekki fyrr en þú ert dauður,
segir höfðinginn.
En í þetta sinn lætur mold-
varpan ekki sinn hlut. Hann
grefur af kappi og þegir.
— Þú verður aldrei búinn
með þessu áframhaldi.
— Það kemur.
— Nei, þetta er jarðfastur
skratti.
— Ekki held ég.
— Vittu til.
Þeir þrefa stundarkorn og að
lokum ýtir höfðinginn mold-
vörpunni til hliðar, grefur fram-
hjá steininum og leggur síma-
strenginn. Moldvarpan sleikir
varirnar og horfir á, svo lítur
höfðinginn upp og segir:
— Þarna sérðu, drengur minn.
Við verður að laga okkur eftir
aðstæðum. Bein lína er vissulega
ágæt, en sá sem aldrei beygir,
endar á torfæru og bíður dauð-
ans. Lærðu því af mér, góurinn.
Lítill krókur er þægilegri en
árekstur, jafnvel lagakrókur.
Hann kímir og bendir mold-
vörpunni á að halda áfram við
gröftinn.
Þeir ljúka verkinu unr sól-
setur og kveðjast með kærleik-
um. Moldvarpan röltir austur
af hæðinni, en höfðinginn flýtir
sér inn til þess að hafa fataskipti
áður en frúin kemur heim.
Moldvarpan er háttuð og
konan að ljúka búverkum dags-
ins, svo kemur hún, smeygir sér
úr og leggst við hlið hans. Hún
teygir sig í slökkvarann og and-
varpar. Þau liggja þegjandi og
hlusta.
Á laugardagskvíildum hefur
húsið annað hljóð. Ómur af
danslögum berst einhvers stað-
ar að neðan, lyftan er sífellt á
ferðinni, uppi heyrist barns-
grátur og yfir þetta allt glym-
ur skerandi kvenmannsrödd, sem
hrópar á hjálp. Örvæntingarfull
hrópin heyrast nokkrum sinn-
um, en svo dregur úr þeim og
augnabliki síðar eru þau orðin
að ofsafengnum gráti.
— Aumingja konan, segir
moldvarpan og fálmar eftir
hönd konu sinnar.
— Já, hún á bágt. . . . Köst-
unum fjölgar. Einhver er farinn
að spila á fiðlu. Sumir tónarnir