Eimreiðin - 01.05.1970, Qupperneq 72

136
EIMREIÐIN
gest þennan, og kveð ég helzt
þig til þess, Hjalti á Hofi. Ert
þú vor forsvarsmaður og átt
eftir mestum lilut að sjá um
gagnsemi eyjarinnar.
Hjalti: Ekki fýsir mig að troða
illsakir við Gretti, og jró miklu
síður við Illuga bróður hans.
Er hann sagður hið mesta
mannsefni og nokkur vork-
unn þótt hann fylgi bróður
sínum í vandræðum hans. Vil
ég fremur afleggja hlut minn
til eyjarinnar en vinna honum
sakaða.
Halldór: Til þess mundu fleiri
verða að gefa heldur upp lilut
sinn í eynni en búa við ójöfn-
uð þeirra. Munt þú Þorbjörn
helzt vilja vinna }:>að afrek að
hreinsa eyna og hafa fyrir
mestan hlut hennar og þess
utan frægð nokkra.
Þorbjörn: Ekki vil ég til spara
að koma þeim Gretti úr eynni,
þótt minna væri til að vinna.
Hirði ég aldrei þótt við eigum
lítt sökótt við Illuga, er hann
þegar sekur orðinn fyrir fylgi-
lag sitt við Gretti.
Hjalti: Þá mun þessu keypt
verða, en það ætla ég Þor-
björn frændi, að þetta ráð
verði þér lítt til frægðar né
hamingju.. Orkar flest tvímæl-
is, þá gert er.
(Hafur kemur inn og með hon-
um Grettir í fornlegum feldi og
með hött síðan á höfði).
Hafur: (Hressilegur.) Nú hafa
ungir menn tekið upp leiki.
Er hér einn göngumaður, er
þá fýsir mjög að gangi til
glímu við þá. Hefir hann hér
í dag staðið manna fastast fyr-
ir hrindingum Jreirra.
Hjalti: Hver er hann þessi liinn
mikilúðlegi maður, sem svo
ókennilegur kemur á Jnng
vort?
Grettir: Gestur er ég hér, og fýs-
ir mig að sjá á skemmtan og
leik ungra manna á Jaingi
þessu.
Þorbjörn: Þá munt þú og vilja
skennnta nokkuð og ertu þá
auðfúsu gestur.
Grettir: Gaman þótti mér þá er
ég var ungur að ganga að
glímu og öðrum leikjum með
vöskum mönnum, en nú hef
ég allnrjög af lagt að sjá.
Hafur: Mjög ertu góðsverður
fyrir ókenndi maður, ef þú
vildir þátt taka í skemmtan
vorri. Ætla ég að það yrði ekki
ólaunað þá er lýkur.
Grettir: Skjótt þykir mér margt
skiptast kunna. Er mér hér
allt ókunnt, og mun ég ekki
hlaupa í leik með yður, nema
þið viljið handsala mér grið
hér á Jringinu og þar til ég kem
til míns heima.
Þorbjörn: Það viljum við gjarn-
an að selja Jrér grið, ef Jrú vilt
að heldur ganga til leiks með
oss, því svo lýst mér sem þú