Búnaðarrit - 01.08.1915, Síða 66

224
BTJNAÐARRIT
Skitugu skórnir. Það má með sanni segja, að mörg
bóndakonan heldur bæ sínum og bað-
stofu svo hreinum og þrifalegum, að furðu gegnir, þó
auðvitað sé þetta misjafnt eins og mennirnir. Þetta er
þó vissulega erfitt verk. Umhverfis bæina veður oft alt
í for, og hún berst stöðugt inn í bæinn á fótum allra,
sem stíga út fyrir dyr. Við þessu er erfitt að gera, en
nokkuð gæti það bætt úr skák, ef einfaldur útbúnaður
væri fyrir hvers manns dyrum til þess, að skafa mesta
skítinn af skónum sínum. Einfaldast er óbrotið sköfu-
járn, sem margir hafa eflaust séð í kaupstöðum. Það
er með hvassri röð að ofan og dálit.lum hyrnum á báð-
um endum, svo bæði má skafa forina neðan af skónum
og af fótjöðrunum. Hver smiður getur auðveldlega smíðað
slíka sköfu, en auk þess fást þær í verzlunum úr steypi-
járni, og er það endingarbetra.
En sköfujárnið er þó ekki einhlítt. Oftast vill eitt-
hvað eftir loða, þó mesta forin sé strokin af á því. —
Fyrir utan bæjardyrnar þarf helzt auk þess að vera all-
stór einföld járngrind, sem venjulega er gerð úr sterku
gjarðajárni, þannig að kantar járnsins vita upp. Hún
endist lengi, ef hún er sterklega gerð, og hreinsar skóna
rækilega að neðan. Þá þarf til viðbótar þriðja áhaldið:
grófgerða fótaþurku (,,mottu“), sem höfð er í bæjardyr-
um, ef göng eru með trégólfi, en framan baðstofudyra,
ef moldargólf eru í göngunum. Slíkar fótaþurkur íást í
búðum, en vel mætti gera þær heima, t. d. úr gömlum
reipuin, sem væru laglega stögluð saman, svo að úr
þeim yrði einskonar þétt grind með smágötum á. Götin
fyllast smám saman af óhreinindum, og þarf því að taka
þurkuna upp við og við og berja úr henni úti við.
Bœrinn hans Þó ekki sé um margbrotið mál að ræða
Guðjóns. hér að framan, er ætíð erfitt að lýsa
svo ytra útliti, að vel skiljist af orðum
einum. Mér kom því til hugar, að biðja einn af vorum