Búnaðarrit - 01.08.1915, Síða 70

228
BÚNAÐARRIT
blandan, er að mestu horfinn, en 1 þess stað konjið
ýmislegt annað, t. d. mikið af brauði, mjólkurgraut,
slátri, kaffi og sætum kökum.
Á öllum breytingatímum er nauðsynlegt að gera sér
grein fyrir, hvert sé verið að stefna, hverju er slept og
hvað er fengið. Umræður um matarhæfi almennings
ætti því einmitt að vera viða á dagskrá og umtalsefni
meðal húsmæðra þessa lands, og mentun í því tilliti
óskabarn þings og þjóðar. En það virðist nú annað uppi
á teningnum. Til matreiðslu og hússtjórnar náms er sára-
litlu fé varið í samanburði við það, sem varið er til
mentunar kvenna í aðrar stefnur, og í samanburði við
það fé, er gengur til búnaðarnáms karlmanna, sem virðist
þó ætti að vera iíkt og hliðstætt hvað öðru. Því hvað
gagnar það, þó að bóndinn sé búmaður, ef konan skilur
ekki sitt hlutverk.
Samfara áðurnefndum breytingum er það líka önnur
stefna í íslenzku mat.arhæfi, sem mjög hefir rutt sér til
rúms nú á siðari árum. Fyr á tímum voru íslendingar
að ýmsu leyti sparneytnir, enda áttu þá oft við þröng
kjör að búa og ekki annars úrkosti. Mun þá oft hafa
verið langt gengið í þeim efnum, þó ekki ræki nauðsyn
til. En það getur orðið of sem van í þessu sem öðru.
Nú virðist óhófsstefnan hafa orðið ofan á. Kröfur al-
mennings verða nú háværari með ári hverju og langtum
meiri en tíðkast meðal nágrannaþjóða vorra, sem eru þó
miklu rikari eu vér. Það er langt frá mér að mæla bót
ónógum viðurgerningi, en vér þurfum að sníða oss dá-
lítið stakk eftir veiti. Því það er langt frá þvi, að þeir
séu nokkuð heilsubetri eöa líði betur, sem neyta hinnar
mestu og kraftmestu fæðu. Rétt hlutföll i samsetningu'
fæðunnar varða mestu — næst því að borða eða drekka
hæfilega mikið. Mætti þá sérstaklega benda á kaffið,
sem nú er notað langt um efni fram, og langt um fram
það sem vér höfum gott af.
En það er svo sjaldgæft að heyra konur tala um