Búnaðarrit - 01.01.1920, Blaðsíða 17

BTÍNAÐ ARRIT
11
þjóttumýri, hjer um bil öll þýfð og lítt sláandi, onda
Htið notuð til slægna. Nú gefur stykkið af sjer fyllilega
400 hesta, er mikið farið að verða sljett, svo jeg get
slegið það með sláttuvjel.
Haust- og vetrar seitlu-áveita virðist mjer vinna að
sljettuninni, með jarðefnum og gruggi, sem vatnið flytur
með sjer, og skilur eftir, mest í lautum og milli þúfna,
og þannig smáfyllir upp. Þetta sljettar furðu fljótt þar,
sem framburður er mikill; en þó vilja oft verða flög
íyrst í stað. Samt kemur fljótt gras upp úr því aftur.
En svo lendir einnig talsvert af gruggi og leir í sjálfum
þúfunum, og eru þær því seinni til að hverfa með öllu.
Með uppistöðu-áveitu er nokkuð öðru máli að gegna.
í’ar virðist vatnsþunginn vinna talsvert að sljettuninni
á þann hátt, að hann legst nokkurn veginn jafnt á land-
spildu þá, sem vatnið liggur yflr, sje það hallalítið.
Þúfnakollarnir eru lausari í sjer en lautirnar á milli
þeirra. Af því leiðir, að þær síga meira undan vatns-
þrýstingnum, og sljettist því nokkuð á þennan hátt, en
þó fljótar ef vatnið ber talsvert grugg með sjer, sem er
helst, ef það er látið liggja að vetrinum. Einnig vinnur
það talsvert að sljettun þúfnanna, þegar ísar hrúgast
mikið yfir engin að vetrinum, hvort sem áveitan er
seit.luveita eða uppistaða.
Þó að grasvöxtur batni fljótt af áveitu, virðist mjer
grasið fremur Ijett til fóðurs meðan það er að breytast.
Jurtir, sem áður voru, hætta að vaxa, en aðrar koma í
staðinn smám saman. Þetta millibilsástand stendur yfir
nokkur ár. Og ekki er áveita komin í fulla rækt fyr en
botninn er orðinn nokkurn veginn þjettur og mosalítill,
og gróðurinn er stör. Það hey er kraftgott og ætilegt,
sjerstaklega ef dálítið hitnar í því, og jeta það þá allar
skepnur vel.
Eitt af því, sem þyrfti að koma jafnframt áveitunni,
er góð framræsla á áveitusvæðinu, svo það geti þornað