Búnaðarrit - 01.01.1920, Qupperneq 67

BÚNAÐARRIT
61
þroska nær það í rökum jarðvegi; getur vaxið mörg ár
á sama stað. Myndar þjetta og góða rót, en verður ekki
hávaxið. Góð fóðurjurt.
2. Vallarsveifgras (Poa pratensis). Það er vanalega
þroskameira en hásveifgras. Yex óræktað. Fræsáning
auðveld. Vex best i lausum mold-, leir- og sandkendum
jarðvegi. Myndar þjetta grasrót, mjög varanlega. Góð
fóðurjurt. — Heyaflinn af sveifgrastegundunum hefir
verið að meðaltali 1300 kg. af dagsláttu í tilraunastöð-
inni á Akureyri.
3. Túnvingall (Festuca rubra). Vex víða á túnum og
harðvelli. Punturinn eigi hár, með mörgum stofnblöðum,
sem mynda þjetta grasrót, mjög varanlega. Góð fóður-
jurt. Fræsáning hefir heppnast vel. Fræið verður full-
þroska hjer í flestum sumrum.
4. Tágavingidl (Festuca arundinacea). Hefir þrifist vel
í tilraunastöðvunum, en tilraunir með hann tæpast nógu
víðtækar enn.
5. Vallarfoxgras (Phleum pratense). Hávaxið gras
(1—2 álnir), sem myndar eigi þjetta grasrót. Þroskast
mest á 2.—5. ári, eftir að því hefir verið sáð. Heldur
sjer vel um mörg ár. Vex best í næringarrikum, myldn-
um jarðvegi. Fræsáning heppnast ágætlega. Uppskeran
er mikil (um 1500 kg. af dagsláttu), og heyið gott fóður.
Þar sem vallarfoxgrasi hefir verið sáð, má eigi beita,
Því þá fer meginið af plöntunum forgörðum; ungu ræt-
urnar eru veikar. Erlendis myndar vallarfoxgras sjaldan
varanlega grasrót. í tilraunastöðinni á Akureyri hefir það
vaxið á sama blettinum í 12 ár, í Reykjavík 18 ár, og
myndar þar enn góða grasrót.
6. Ráliðagras (Alopecurus pratensis). Líkist vallarfox-
grasi að útliti og eiginleikum. Myldinn raklendur jarð-
vegur á best við það, og þar sprettur það betur en
nokkurt annað gras, er fljótvaxið og gerir minni kröfur
til jarðvegs og áburðar en vallarfoxgras. Góð fóðurjurt.