Búnaðarrit - 01.01.1920, Side 43

BÚNAÐARRIT
37
Auk þessara nefndu svæða er talið, að gera megi
áveitu á Rólsflöa í Siglufirði, engjasvæði í Öxnadal, til-
heyrandi Steinsstöðum, Efsta-Landi og Efstalandskoti,
mýrarflóa á Langanesi, nálægt Ytra-Lóni, Signýjarstaða-
flóa í Hálsasveit o. s. frv.
Jafnvel þó telja megi sannað, samkvæmt reynslu þeirra,
er fengist hafa við vatnsveitingar um lengri eða skemmri
tíma, að áveitur yfirleitt borgi sig vel, þá vantar enn
fjárhagslegar upplýsingar nm það, hvað hagnaðurinn er
mikill í raun og veru af áveitunni á ýmsum stöðum.
Þetta þyrftu áveitu-bændurnir að athuga. — Það ætti
að fá nokkra glögga bændur, er stunda áveitu, til þess
að halda reikning yfir þetta. Safna siðan þessum skýrsl-
um og birta þær.
Hitt er víst, að sumar áveitur gefa mikið í aðra hönd,
og borga sig á skömmum tíma, jafnvel strax á fyrsta ári.
Það eru einkum þau áveitu-fyrirtæki, sem liggja vel
við slíkri jarðabót, hafa gott og mikið vatn til umráða,
og geta aflað þess með tiltölulega hægu móti. Hins-
vegar verða þau fyrirtæki lengur að borga sig, þar sem
erfitt og kostnaðarsamt er að ná vatninu, jafnvel þó að-
staðan að öðru leyti sje all-góð.
En yfir höfuð er það ábyggilegt, að áveitur eru víða
einhver arðsamasta jarðabótin, sem til tals getur komið.
Túnabætur eru jafnaðarlega farsælar og tryggar, ef til
þeirra er vandað, og áburð ekki brestur. En góðar
áveitur borga sig þó fljótar og betur.
Fyrir því er sjálfsagt að hvetja til þeirra og hlynna
að þeim.
Landið okkar er að flestu leyti, sökum legu sinnar og
náttúru, hentugt til vatnsveitinga, þar sem þeim annars
verður komið við. — Það er líklega eitthvert besta
áveitulandið undir sólinni. Sigurður Sigurðsson.