Hlín - 01.01.1946, Qupperneq 104

102
Hlín
Það er mikill vandi að velja sjer bækur til lesturs, annar
eins aragrúi og nú berst á markaðinn. Og ekki vantar
það, að hátt er hrópað, bæði í útvarpi og blöðum, um
ágæti bókanna, og ef til vill hæst um þær, sem minst er
í varið.
Hvar á maður að linna ráðninguna á þessari gátu?
Útvarpið gefur stundum nokkrar upplýsingar, og bóka-
söfnin þurfa og eiga að geta valið fyrir fólkið og valið
vel. En þar vantar góðar leiðbeiningar. Bókaskrár eru
ófullkomnar og veita engar bendingar, eins og títt er
erlendis, að sjermerkt er við bestu bækurnar.
Dagblöðin eru að leggja landsfólkið undir sig. Hætt er
við að þeir, sem þrá dagblöðin, eins og þyrstur maður
svaladrykk, lesi ef til vill ekki annað, en láti það duga
að taka loftköst urn heim allan kvölds og morgna. Blöðin
leggja orðið mikla áherslu á það að hafa fjölbreytt efni,
en eins og gefur að skilja er efni þeirra að langmestu
leyti um daginn og veginn, hafa ekki bókmentagildi. Og
ekki má það henda okkur íslendinga, bókmentaþjóðina,
að lesa ekki annað.
Það er ánægjulegt, að bókasöfnin eru að eflast og auk-
ast, en margt er enn ófullkomið, og víða skortir mjög á
gott húsnæði. Styrkurinn er að aukast, svo þetta smálag-
ast, og ntargir eru þeir, menn og konur, sem hafa lagt
mikið á sig fyrir bókasafnið sit-t. En bókaverðirnir kvarta
um, að fólkið vilji ekki láta kaupa annað en sögur, sögur
og aftur sögur. — Þeir eiga í vök að verjast. — Heimilin
verða að láta sjer skiljast, að nreð lestri góðra bóka er
lagður grundvöllur að heilbrigðum hugsunarhætti.
Skólarnir hafa margir góð barnabókasöfn, og kennar-
arnir geta liaft mikil áhrif með bókaval, sem þeir auð-
vitað ráða yfir. Margar góðar barnabækur hafa komið út
á seinni árum, en mikið er þar af ljettmeti. — Börn eru
ekki svo barnaleg, sem rnargir lialda, það má bjóða þeim
þó nokkuð strembnar bækur svona innanum og saman-
við, t. d. íslendingasögurnar, ef þau bara komast á bragð-