Hlín - 01.01.1946, Qupperneq 119

Hlín
117
Hún var mjðg fjölmenn og sjcrstaklega hátíðlcg í alla staði. — Aðal-
kveðjuathöfnin fór fram í íþróttaskólasalnum, og var hann tjaldaður
hvítu og prýddur sem kirkja með laufskrúði og Ijósum. — Samkenn-
arar hennar, sex konur, báru kistuna milli skólanna. — I>að var margt
fallegt og verðugt talað um þá ágætu konu. — Guð gæfi að |>jóðin
eignaðist margar lienni líkar til að móta og leiða verðandi fslenskar
húsfreyjur! 1».
Slysavamafjelag Islands: — „lijörgunarslöðvar fjelagsins eru nú orðnar
56 að tölu umhverfis alt land, og eru þá ekki meðtalin björgunartæki
á bryiggjum og brúm.
Níu stöðvar eru útbúnar scm skipbrotsmannahæli fyrir sjóhrakta
menn. — Islcnskar konur liafa skipað sjer fastast undir merki Slysa-
varnafjelagsins og borið það fram, af mestum ötulleik og dugnaði.
Kvennadeldir eru víðsvegar um land og vinna stórvirki. Hvergi cr meira
um fórnfúst starf og lifandi áhuga en þar. — Til hinnar nýlega vígðu
björgunarstöðvar í Örfirisey gaf Slysavarnafjelag kvenna í Reykjavík
sjúkrabifreið og björgunarvagn. — Nú er nær því 6. hver maður á
landinu fjelagi í Slysavarnafjelagi Islands."
Handritakröfur íslendinga: — „íslendingar hafa frá byrjun fram á
þennan dag verið mikilvirkastir við skýringu og útgáfur fornritanna.
Enda er það þeim auðveldast, með lifandi íslenskt mál á tungu sinni.
Handritakröfur íslendinga urðu fyrst eindregnar, þegar full vissa var
fyrir Jjví, að hjer yrðu þau mikið notuð.
Eins og samgöngum nú er liáttað, eru J>að sem raddir úr gröfum
framliðinna, þegar því er haldið fram, að Reykjavík sje of afskekt til
þess að handritin verði geymd hjer.
Ef handritin yrðu hjer, yrðu erlendir vfsindamenn, sem vildu hafa
J>eirra not, jafnframt aðnjótandi þeirrar fræðslu í íslensku og um land
og þjóð, sem kæmi þeim að miklu gagni.
Ef handritin fengjust hingað, yrði J>að slikur stórviðburður í sögu
|>jóðarinnar, sem fáir erlendir menn skilja til fulls. I>etta ntyndi tengja
íslnd sterkari böndum við Norðurlönd."
í erlendum söfnum er einnig geymt mikið af ýiniskonar íslenskri
handavinnu: Vcfnaði, skrautsaum og útskurði.
Þessir munir þurfa einnig að koma heim til sín aftur.
Nú er verið að reisa vegicgt Jijóðmenjasafn í Reykjavík.
Loksins fær íslensk handavinna það húsrúrn, sem henni hæfir.
Úr Öræfum cr skrifað sumarið 1946: — Jcg man engar frjettir. —
Það eina, sem jeg hef ferðast í sumar, var ]>egar Þrúður á Kvískerjum
bauð mjcr og fleiri konum að koma með sjer austur að nota bílferð, sem
fjell. — Það var einn af J>eim indælustu sunnudögum, sem jeg hef
lifað. — Á ICvískerjunt er svo einkennilega sumarfagurt, að jeg á ekki