Hlín - 01.01.1959, Blaðsíða 6
4
Hlin
Vjer söknum þess, er sumar dvínar,
að svanir þagna, heiðló fer,
og blómin krónur beygja sínar
sem bliknuð strá að skauti þjer,
og geislar ljósir göngu stytta
og gróðrarkraftur deyr í mold,
og skepnur alla haga hitta
sem hrjósturlögum búna fold.
Vjer líkjum þjer við elliárin,
sem eru bæði ljúf og stríð:
Með föla vanga, hrímlit hárin,
með handartökin snörp, en þýð.
En stundum ertu eins og bamið,
sem eigi veit hvað kýs það helst,
sem fagnar stormi, hoppar hjamið
og himinglatt við leiki dvelst.
Þú haust! Þú átt þá undrastrengi,
sem aldurhnignum veita fró,
og raddir þínar lifa lengi
í lúðum hug, er þráir ró.
Og æskumannsins heita hjarta
þín hrífa umbrot, köld og blíð.
Og barnasálum blik þín skarta,
sem breyting kær frá sumartíð.
Jeg kveð þig, haust, með hretum stríðum,
með hrygðarsvip og reynslublæ,
með unaðssemda brosum blíðum
og bjarma ljóss um gmnd og sæ.
Jeg kveð þig, haust, með hættum nýjum
og hjálpráð góð til vetrardags,
með breytilegum skuggaskýjum
og skini fögm sólarlags.
Maria Rögnvaldsdóttir frá Rjettarholti í Skagafirði.