Hlín - 01.01.1959, Qupperneq 7

Konan.
Ummæli karlmannanna um konuna.
ÞORBJÖRN BJÖRNSSON, Geitaskarði.
]eg hef oftlega heyrt því hreyft í samræðum karla, og
allóþyrmilega stundum, að óliægt væri og erfitt að tala
um konur við konur, tala með hreinskilnum hug um
kosti þeirra og galla, án þess að árekstrar sköpuðust.
Þessi er ekki mín reynsla frá kvennasamræðum, hef
jeg þó oft, fyr og síðar, talað með dirfsku og bersögli í
kvennahóp, án þess að fýrtni hafi valdið af hálfu kvenn-
anna.
Stunduin lief jeg í skrifum á það minst, hversu stórt og
vandfylt jeg teldi hlutverk konunnar, ekki einasta livað
snerti uppeldismálin, heldur og alla okkar þjóðlífsbar
áttu. — Hitt er mjer þó engu síður Ijóst, að löngum hef-
ur konum verið naumt skorinn stakkur og of þröngur
skór frelsis og athafna, bæði efnislega og andlega. —
Þannig hefur það verið um aldaraðir, og alt fram undir
síðustu tíma, að konur hafa verið skilningsvana ofríki og
rangsleitni beittar frá hálfu karlmannavalds. — En nú
hel’ur til betra horfs brugðið fyrir íslenskt kvenfrelsi.
En það ber ærinn vanda að höndum þeirra, er hlotnast
gjafir frelsis og sjálfsforræðis á breiðum grundvelli.
— Sá vandi færist ekki síður í hlut kvenna en karla. —
Það hefur þegar sýnt sig í íslensku Jrjóðlífi, að altof fáir
virðast þeim vanda vaxnir að nota og njóta frelsis sjer og
öðrum til hamingju og farsældar.
Það skal strax fram tekið, að meginhluti lífsára minna
hef jeg staðið á þeim vettvangi lífsbaráttu, er gefið hefur
mjer gleggri sýn — ríkari skilning — til starfs og lífsbar-
áttu sveitakonunnar en þjettbýliskonunnar. — Því gæti