Hlín - 01.01.1959, Side 12

10
Hlin
Þegar jeg nú velti þessum spurningum fyrir mjer, sem
jeg svo gjarna hefði viljað svara játandi, dragast óneitan-
lega blikur á loft, sem efa valda og kvíða, kvíða fyrir því,
að þær nútímans uppvöxnu konur, er beina athygli sinni
og áliuga í skrumskælingu Hollywood-fræða og annara
slíkra lífshátta-endema, þeirra, sem sitja að síðkvöldum
með vínglas í greip og vit fylt vindlingareyk, raulandi
daðureggjandi danslagaþrugl með viðeigandi textum —
kastandi útlendum skrípyrðum í íslenskt mál — eyðandi
æskuorku sinni, heiðri og sómatilfinningu.
Nei, sannarlega eru það ekki þannig hugsandi nje
breytandi konur, er hugsa má til að skipi húsmóðursess
á komandi tíð.
Nú er það sumra álit og dómur, að konum beri sami
rjettur til tóbaks- og vínnautna sem körlum, og yfir-
borðslega skoðað mætti þannig álíta, en því svara jeg
hjer til, að svo óverjandi, sem hóflaus vín- og tóbaks-
nautn er í fari karhnanna, þá er slíkt háttalag bein goð-
gá lijá konum. — í fyrsta lagi vegna þess, að konur eru
búnar fíngerðari eðlisháttum og viðkvæmari tilfinning-
um en karlar, í öðru lagi vegna hins, að aðallífshlutverk
konunnar er að bera undir brjóstum og verða mæður
þjóðlífsborgara .— Henni ber að verulegu leyti að vera
dygða- og siðgæðisfyrirmynd heimila sinna. — Konurn er
frá hendi náttúrunnar gefinn ótrúlegur máttur áhrifa-
valds yfir andlegum og líkamlegum þrifum og þroska
hins vaxandi manns. — Hinn fágaði flötur mannlegs lífs
á að vera undir þeirra forsjá og vernd. — En hvernig get-
ur hin siðferðis-glapta kona verið börnum sínum og
heimili slík siðferðis fyrirmynd, sem henni ber?
Til hvers er fyrir hina drekkandi, reykjandi móður að
segja við syni og dætur: „Þið megið hvorki reykja nje
drekka. — Þið megið ekki temja ykkur mína breytnis-
hætti.“
Jeg geri ráð fyrir að engin móðir sje til, er ekki óski
barni sínu farsældar og sannrar lífsblessunar, en þá má